Príncipes del Puerto to hołd dla przyjaźni dwóch artystycznych wrażliwości, które zbiegły się w kubańskim mieście Camagüey w latach pięćdziesiątych: Clary Niggemann i Severo Sarduy.
Po raz pierwszy zebrano tutaj niektóre listy i pocztówki między nimi podczas trzydziestu lat wygnania i rozwoju osobistego, a także reprezentatywną próbkę najlepszej poezji Niggemann, głosu znacznie mniej znanego i badanego niż Sarduy. Tworząc i organizując tę epistolarną i poetycką antologię, Enrico Mario Santí postanowił uregulować kilka osobistych długów związanych ze spuścizną obu pisarzy, a jednocześnie zaoferować nową możliwość podejścia do literatury kubańskiej z punktu widzenia intymności i wzajemnego przenikania się.
