Principia Mathematica do *56

Opinie czytelników

Recenzje „Principia Mathematica” podkreślają ich przełomowy wpływ na dziedziny matematyki, logiki i filozofii, zwracając uwagę na ich historyczne znaczenie jako fundamentalnego tekstu, który ukształtował współczesną logikę i teorię mnogości. Wskazuje jednak również, że tekst ten ma obecnie głównie znaczenie historyczne, z archaiczną notacją, która może być trudna do odczytania dla współczesnych odbiorców.

⬤ Główne znaczenie historyczne w rozwoju współczesnej logiki i teorii mnogości.
⬤ Wpływowe filozoficzne spostrzeżenia i argumenty pozostają istotne dla współczesnych dyskusji.
⬤ Zawiera przełomowe idee, takie jak teoria opisów Russella i dogłębne potraktowanie relacji.
⬤ Pobudza do solidnej filozoficznej refleksji nad matematyką i logiką.

⬤ Notacja jest trudna dla tych, którzy uczyli się logiki po 1960 roku, co czyni ją mniej przystępną.
⬤ Archaiczna czcionka i niejasne ścieżki między twierdzeniami.
⬤ Istotne filozoficzne nieporozumienia i prawdopodobnie błędne wybory aksjomatyczne.
⬤ Brak nowoczesnych pojęć, takich jak teoria modeli czy metateoria, przez co niektórzy postrzegają ją raczej jako historyczny ślepy zaułek niż praktyczny przewodnik.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Principia Mathematica to *56

Zawartość książki:

Wielka trzytomowa Principia Mathematica (CUP 1927) jest zasłużenie najsłynniejszym dziełem, jakie kiedykolwiek napisano na temat podstaw matematyki.

Jego celem jest wyprowadzenie wszystkich fundamentalnych twierdzeń logiki i matematyki z niewielkiej liczby logicznych przesłanek i prymitywnych idei, ustalając, że matematyka jest rozwinięciem logiki. Niniejszy skrócony tekst tomu I zawiera materiał, który jest najbardziej odpowiedni do wstępnego studiowania logiki i filozofii matematyki (bardziej zaawansowani studenci będą oczywiście chcieli odnieść się do pełnego wydania).

Zawiera on całość sekcji wstępnych (które przedstawiają uzasadnienie przez autorów filozoficznego punktu widzenia przyjętego na początku ich pracy); całość części I (w której ustalono logiczne właściwości propozycji, funkcji propozycjonalnych, klas i relacji); sekcję A części II (zajmującą się klasami jednostek i parami); oraz dodatki A i C (które zawierają dalsze rozwinięcia argumentu na temat teorii dedukcji i funkcji prawdy).