Pretty Gentlemen: Macaroni Men i osiemnastowieczny świat mody

Opinie czytelników

Książka jest oszałamiającą wizualnie i pouczającą eksploracją historii mody, skupiającą się w szczególności na makaronach z XVIII i początku XIX wieku. Łączy w sobie rygorystyczne badania naukowe z przystępnością dla ogółu czytelników, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla zwykłych, jak i naukowych zainteresowań.

Bardzo przyjemna z pięknymi ilustracjami, dobrze napisana narracja, wnikliwa i rygorystyczna naukowo, poprawia zrozumienie kontekstu historycznego, odpowiednia zarówno dla zwykłych czytelników, jak i naukowców.

Niektórzy czytelnicy mogą potrzebować szkła powiększającego ze względu na szczegółowe ilustracje, a akademicki ton może być drażniący dla tych, którzy preferują bardziej swobodny styl pisania.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pretty Gentlemen: Macaroni Men and the Eighteenth-Century Fashion World

Zawartość książki:

Eksploracja brytyjskiej mody męskiej końca XVIII wieku.

„Błyskotliwy opis kontrowersyjnego momentu w męskiej modzie.” - Valerie Steele, dyrektor i główny kurator, Muzeum w Fashion Institute of Technology.

Określenie „macaroni” było kiedyś tak znane, jak dziś „punk” czy „hipster”. W tej bogato ilustrowanej książce poświęconej wybitnej XVIII-wiecznej brytyjskiej modzie męskiej, wielokrotnie nagradzany autor i historyk mody Peter McNeil łączy ubiór, biografię i wydarzenia historyczne z szerszą kulturą wizualną i materialną końca XVIII wieku.

Przez trzydzieści lat „macaroni” było bardzo aktualnym słowem, wywołującym złożony zestaw społecznych, seksualnych i kulturowych skojarzeń. Pretty Gentlemen opiera się na zachowanych strojach, dokumentach archiwalnych i sztuce obejmującej hierarchie i gatunki, od złośliwej karykatury po pełne szacunku malarstwo portretowe. Celebryci okrzyknięci i wyśmiewani jako makaroniarze to m.in. polityk Charles James Fox, malarz Richard Cosway, uwolniony niewolnik Julius „Soubise” i przestępczy proboszcz Reverend Dodd. Styl ten szybko rozprzestrzenił się również na sąsiednie kraje w ramach wymiany międzykulturowej, podczas gdy Horace Walpole, Jerzy III i królowa Charlotte byli aktywnymi krytykami i obserwatorami tych foppish mężczyzn.