Pretty Bitches: O byciu nazywaną szaloną, wściekłą, władczą, krnąbrną, zadziorną i wszystkich innych słowach, które są używane do podkopywania kobiet

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem esejów, które poruszają temat języka i jego wpływu na kobiety, przedstawiając szereg perspektyw i doświadczeń znanych autorek. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za wzmacniającą i pouczającą, inni czuli nierówność w esejach.

Eseje opisywane są jako zabawne, inteligentne i znaczące, oferujące różnorodne i autentyczne perspektywy. Wielu czytelników poczuło się wzmocnionych i zyskało wgląd we własne życie i kwestie kulturowe. Pisanie jest chwalone za to, że jest dobrze wykonane i wciągające.

Niektóre eseje nie przypadły do gustu wszystkim czytelnikom, co doprowadziło do mieszanych uczuć co do niektórych wypowiedzi. Kilku czytelników zauważyło, że spodziewali się bardziej ożywczego doświadczenia i uznali, że niektóre treści miały mniejszy wpływ niż oczekiwano.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pretty Bitches: On Being Called Crazy, Angry, Bossy, Frumpy, Feisty, and All the Other Words That Are Used to Undermine Women

Zawartość książki:

Te wzmacniające eseje czołowych pisarek badają siłę języka płci, który jest używany do umniejszania kobiet - i wyobrażają sobie bardziej wyzwolony świat.

Słowa mają znaczenie. Ranią, nadymają, definiują, poniżają. Mają niuanse i moc. "Bezpretensjonalna", "bezczelna", "ambitna", "agresywna" - jakie subtelne uwagi i podstępne implikacje są przekazywane, gdy kobiety są opisywane za pomocą takich słów? Słowa stają się bronią, ostrzeżeniem, pochwałą i winą, wywierając ogromny wpływ na życie kobiet - nie mówiąc już o naszych nastrojach.

Nikt nie wie o tym lepiej niż Lizzie Skurnick, autorka kolumny New York Timesa "That Should be A Word" i prawdziwa królowa kulturowej monetyzacji. W książce "Pretty Bitches" Skurnick zebrała grupę znakomitych pisarek, by przyjrzeć się ukrytym znaczeniom tych słów i temu, jak mogą one ograniczać nasze światy - lub je wyzwalać.

Od Laury Lipmann i Meg Wolizer po Jennifer Weiner i Rebeccę Traister, każda z pisarek wykorzystuje swoje słowo jako narzędzie do wspomnień, komentarza kulturowego, krytyki lub wszystkich trzech. Obejmujące ulicę, sypialnię, kabinę wyborczą i miejsce pracy, te proste słowa kryją za sobą ogromne historie - historie, które nadszedł czas, aby zbadać, ponownie wyobrazić sobie i zmienić.