Pre/Architektura

Oryginalny tytuł:

Pre/Architecture

Zawartość książki:

O badaniu prearchitektury, które miało miejsce po II wojnie światowej.

Czy kiedykolwiek mógł istnieć świat przed architekturą? Czy istnieje arche - początek, początek lub autorytet - który poprzedza pojawienie się architektury? Niniejsza książka dowodzi, że taki przedarchitektoniczny stan stał się głównym przedmiotem badań historyków architektury i praktykujących architektów w następstwie światowych wydarzeń historycznych i wielkich rewolucji epistemologicznych.

W obliczu spustoszeń wojennych i znaków końca nowoczesnej architektury, architekci tacy jak Frederick Kiesler próbowali prześledzić początki ludzkiego projektowania, badając podstawowe techniki budowania ludzi i zwierząt poprzez rozmowy z paleoantropologami i biologami ewolucyjnymi z pierwszej połowy XX wieku. W tym samym czasie historycy tacy jak Sigfried Giedion próbowali reinterpretować szereg niedawno odkrytych prehistorycznych zabytków, choćby po to, by potwierdzić teoretyczne zasady, które były już używane przez modernistycznych krytyków sztuki i architektury.

Po II wojnie światowej narracja o prearchitekturze cofa się stopniowo do połowy XIX wieku, kiedy to termin "prearchitektoniczny" został ukuty jeszcze przed instytucjonalnym pojawieniem się prehistorii jako dyscypliny badań naukowych. Gottfried Semper pisał o "prearchitektonicznych warunkach" ludów z epok poprzedzających historyczne cywilizacje Bliskiego Wschodu, wyrażonych poprzez mniejsze struktury, takie jak ceramika, ale jeszcze nie poprzez monumentalne konstrukcje. Dla Sempera elementy "prearchitektoniczne" nie opisywały pojedynczego okresu czasowego, ale ogólne warunki strukturalne, które przetrwały wynalazki historii i architektury.

Ostatecznie badanie prehistorycznych początków może odkryć nie tylko przyczyny obecnego kryzysu nowoczesności, ale także znaki przyszłości architektury. Zestawiając skamieliny prehistorii z powojennymi kosmicznymi lękami i prognozami post-historii, ostatecznie wynaleziono pre/post/erous historię - fikcyjną prehistorię przyszłej architektury. Pre-architektura nie jest po prostu "nie-architekturą"; jest tym, czym architektura mogła się stać, ale ostatecznie się jej wyparła. Te same niespełnione potencjały nawiedzają nie tylko odległą przeszłość, ale także niespokojną teraźniejszość architektury, która okresowo powraca do przerwanej prehistorii.