Prawie księżniczka: Moje życie jako osoby, która dwukrotnie przeżyła raka

Opinie czytelników

Książka „Prawie księżniczka” autorstwa Jane Loeb Rubin to szczery i humorystyczny pamiętnik przeplatany esejami odzwierciedlającymi jej doświadczenia jako osoby, która dwukrotnie przeżyła raka. Ujmuje uniwersalne historie rodzinne, równoważąc humor i melancholię, jednocześnie oferując wgląd w życie, odporność i znaczenie więzi z bliskimi. Wciągający styl pisania i powiązane anegdoty trafiają do szerokiego grona czytelników, zapewniając zarówno inspirację, jak i pocieszenie.

Wciągający styl pisania, humorystyczne i szczere anegdoty, uniwersalne tematy, które rezonują z czytelnikami, podnoszące na duchu i inspirujące przesłania dotyczące odporności i rodziny, dobrze skonstruowane eseje, które można czytać niezależnie, oraz wnikliwe porady rodzicielskie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że eseje są luźno powiązane, przez co mogą wydawać się chaotyczne, a temat raka może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Almost a Princess: My Life as a Two-Time Cancer Survivor

Zawartość książki:

Mówi się, że rak to choroba, która odbiera poczucie doskonałości. Autorka Jane Loeb Rubin zna to uczucie aż za dobrze. W książce "Prawie księżniczka" przedstawia zbiór esejów dokumentujących jej dwukrotną walkę z rakiem.

W tym pamiętniku Rubin, administrator szpitala i dwukrotna osoba, która przeżyła raka, dzieli się swoimi doświadczeniami z podwójnej perspektywy pacjenta i pracownika służby zdrowia. Zastanawia się nad swoim życiem, dorastając w świeckim żydowskim domu z twardym, ale kochającym ojcem, poślubiając swoją ukochaną z liceum w wieku dziewiętnastu lat, wychowując troje dzieci jako rozwiedziony samotny rodzic, pracując w służbie zdrowia, ponownie wychodząc za mąż po czterdziestce i zostając babcią - wszystko z mądrymi spostrzeżeniami zdobytymi podczas zmagania się z własnymi wyzwaniami zdrowotnymi.

Almost a Princes s omawia strategie radzenia sobie, które Rubin opracowała dla siebie, zapewnia wgląd innym pacjentom chorym na raka i ich rodzinom oraz zastanawia się, co to znaczy być osobą, która przeżyła. Podkreśla, jak ważne jest przyjmowanie tego, co otrzymujemy każdego dnia, robienie z tym wszystkiego, co w naszej mocy oraz odczuwanie radości i spełnienia, które wynikają z naszej przeszłości, teraźniejszości i historii życia.