Prawdy o złu, grzechu i demonach

Opinie czytelników

Książka Byrona Belitsosa przedstawia dogłębną i naukową eksplorację teodycei, zajmując się problemem zła przez pryzmat historyczny i filozoficzny. Omawia różne perspektywy teologiczne i integruje spostrzeżenia z Księgi Urantii, starając się zapewnić kompleksowe zrozumienie tematu.

Czytelnicy doceniają klarowność książki, głębię wiedzy i kompleksowy przegląd teodycei. Z powodzeniem angażuje się w kontekst historyczny, debaty filozoficzne i oferuje świeże spojrzenie na problem zła i jego związek z wolną wolą. Styl pisania jest znany z tego, że jest wciągający i przystępny, dzięki czemu złożone idee stają się bardziej zrozumiałe.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że wprowadzenie współczesnych filozofów, w szczególności Davida Raya Griffina, osłabiło ogólną wiarygodność argumentów. Pojawiają się również głosy, że książka staje się zbyt złożona w niektórych sekcjach. Ponadto pojawia się krytyka dotycząca niektórych interpretacji Księgi Urantii, sugerując, że nie wszyscy czytelnicy zgodzą się z perspektywami autora.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Truths about Evil, Sin, and the Demonic

Zawartość książki:

The Problem of Evil and the Predicament of Theodicy Jako chrześcijanie lub teiści jesteśmy poruszeni, aby dzielić się prawdą o Bożej miłości do ludzkości. Ale jak możemy mówić o takiej opatrznościowej opiece w świecie pełnym zbrodni, wojen, rasizmu, ludobójstwa, a nawet ekobójstwa? W odpowiedzi na tę trudną sytuację teodycea proponuje racjonalną "obronę" Bożej dobroci, która oferuje pocieszenie ofiarom i nadzieję wszystkim wierzącym.

Książka Truths about Evil, Sin, and the Demonic stanowi obszerną historię dyscypliny teodycei, która koncentruje się na jej strategicznych punktach zwrotnych i możliwej przyszłości. Belitsos argumentuje, że ze względu na okrucieństwa ubiegłego wieku i zagrożenie straszliwym złem w nadchodzącym stuleciu, musimy zebrać najbardziej wyjaśniające elementy wszystkich poprzednich teodycei, a następnie dążyć do ""integracyjnego"" modelu opartego na twórczej syntezie.

Autor zwraca się również do współczesnego źródła objawienia, które wspiera jego argument za taką "meta-teodyceą". "Na zakończenie krytycznie angażuje się w to źródło i całą tradycję, wzywając do apofatycznej integralnej teodycei.