Prawa człowieka

Opinie czytelników

Recenzje książki „Rights of Man” autorstwa Thomasa Paine'a podkreślają jej znaczenie jako traktatu filozoficznego i politycznego opowiadającego się za prawami jednostki i obowiązkami rządu. Recenzenci chwalą jej elokwencję i znaczenie dla współczesnych dyskusji na temat wolności, demokracji i rządów. Niektórzy jednak uznali książkę za rozwlekłą i czasami przestarzałą w swoich konkretnych zaleceniach, zwłaszcza w odniesieniu do kontekstu politycznego czasów Paine'a.

⬤ Uważana za lekturę niezbędną do zrozumienia praw i wolności.
⬤ Wymownie napisana i inspirująca.
⬤ Zapewnia historyczny kontekst dla współczesnych kwestii politycznych.
⬤ Przydatna dla studentów teorii politycznej.
⬤ Podkreśla relacje między rządem a rządzonymi.
⬤ Cenny wkład w dyskusje na temat demokracji i praw obywatelskich.

⬤ Niektóre części książki wydają się przestarzałe lub nieistotne dla współczesnych czytelników.
⬤ Druga połowa książki jest krytykowana za myślenie życzeniowe i brak możliwości zastosowania.
⬤ Długie fragmenty i wielokrotnie złożone zdania mogą być nużące.
⬤ Złożony język i odniesienia historyczne mogą sprawić, że niektórym czytelnikom trudno będzie za nią nadążyć.
⬤ Krytyka konkretnych systemów politycznych może wydawać się zbyt szczegółowa lub nudna.

(na podstawie 191 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Rights of Man

Zawartość książki:

The Rights of Man (1791), książka Thomasa Paine'a, zawierająca 31 artykułów, twierdzi, że powszechna rewolucja polityczna jest dopuszczalna, gdy rząd nie chroni naturalnych praw swoich obywateli. Używając tych punktów jako podstawy, broni rewolucji francuskiej przed atakiem Edmunda Burke'a w Reflections on the Revolution in France (1790). Paine był bardzo silnym zwolennikiem rewolucji francuskiej, która rozpoczęła się w 1789 roku; odwiedził Francję w następnym roku.

Poparło ją wielu angielskich myślicieli, w tym Richard Price, który zainicjował kontrowersję rewolucyjną swoim kazaniem i pamfletem przedstawiającym korzystne podobieństwa między Chwalebną Rewolucją z 1688 r. a Rewolucją Francuską. Konserwatywny intelektualista Edmund Burke odpowiedział kontrrewolucyjnym atakiem zatytułowanym Reflections on the Revolution in France (1790), który silnie przemawiał do klasy ziemiańskiej i sprzedał się w 30 000 egzemplarzy. 3) Prawa człowieka Paine'a zostały wydrukowane przez Josepha Johnsona do publikacji 21 lutego 1791 r., a następnie wycofane z obawy przed oskarżeniem. J. S. Jordan wkroczył do akcji i opublikował ją 16 marca. Książka o objętości 90 000 słów ukazała się 13 marca, trzy tygodnie później niż planowano. Sprzedała się aż w milionie egzemplarzy i była "chętnie czytana przez reformatorów, protestanckich dysydentów, demokratów, londyńskich rzemieślników i wykwalifikowanych robotników fabrycznych nowej przemysłowej północy" Paine argumentuje, że interesy monarchy i jego ludu są zjednoczone i nalega, aby rewolucja francuska była rozumiana jako ta, która atakuje despotyczne zasady francuskiej monarchii, a nie samego króla, a Bastylia, główne więzienie w Paryżu, symbolizuje despotyzm, który został obalony.

Prawa człowieka wywodzą się z natury, a zatem prawa nie mogą być przyznawane za pośrednictwem karty politycznej, ponieważ oznacza to, że prawa są prawnie odwoływalne, a zatem byłyby przywilejami: Stwierdzenie, że karta nadaje prawa, jest wypaczeniem pojęć. Działa ona na zasadzie przeciwieństwa - odbiera prawa. Prawa są nieodłącznie związane ze wszystkimi mieszkańcami; ale karty, unieważniając te prawa większości, pozostawiają je, poprzez wykluczenie, w rękach nielicznych... W konsekwencji są one narzędziami niesprawiedliwości... Faktem musi być zatem, że jednostki same, każda z nich, w ramach własnego osobistego i suwerennego prawa, zawarły ze sobą umowę w celu utworzenia rządu: i jest to jedyny sposób, w jaki rządy mają prawo powstać, i jedyna zasada, na której mają prawo istnieć. Jedynym celem rządu jest ochrona jednostki i jej przyrodzonych, niezbywalnych praw; każda instytucja społeczna, która nie przynosi korzyści narodowi, jest nielegalna - zwłaszcza monarchia i arystokracja. Książka ta wywodzi się z epoki oświecenia, zwłaszcza z Drugiego traktatu o rządzie Johna Locke'a. Wydaje się, że pełniejsze rozwinięcie tego stanowiska zostało wypracowane pewnej nocy we Francji po wieczorze spędzonym z Thomasem Jeffersonem i być może Lafayette'em, omawiając broszurę filadelfijskiego konserwatysty Jamesa Wilsona na temat proponowanej konstytucji federalnej.