Audiovisual copyright, an evolving culture
Kwestia własności praw autorskich do utworów kinematograficznych stała się kontrowersyjna w Kanadzie w 1993 r.
podczas przygotowywania ustawy C-115, wdrażającej Północnoamerykański Układ Wolnego Handlu: rząd federalny zaproponował, aby reżyser był autorem utworu kinematograficznego, a producent pierwszym właścicielem praw autorskich do utworu. Masowy sprzeciw autorów uniemożliwił przyjęcie tej propozycji, a kanadyjski ustawodawca zdecydował się utrzymać status quo w odniesieniu do tej kategorii utworów: utwór filmowy jest nadal, zgodnie z ustawą o prawie autorskim, uważany za utwór dramatyczny, a autorem jest osoba, która go stworzyła.
Specyfika utworu audiowizualnego lub kinematograficznego wynika z faktu, że obejmuje on wielu autorów, którzy współpracują przy tworzeniu wspólnego dzieła. Na arenie międzynarodowej pojęcie autora dla tej kategorii utworów ewoluowało zgodnie z przeciwnymi zasadami w zależności od tego, czy jest to kraj "praw autorskich", czy kraj "praw autorskich".