Praktyki pamięciowe w naukach ścisłych

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

Memory Practices in the Sciences

Zawartość książki:

Jak sposób, w jaki przechowujemy wiedzę o przeszłości - w książkach, w teczkach, w bazach danych - wpływa na rodzaj historii, które opowiadamy o przeszłości.

Sposób, w jaki rejestrujemy wiedzę oraz sieć technicznych, formalnych i społecznych praktyk, które ją otaczają, nieuchronnie wpływa na wiedzę, którą rejestrujemy. Sposoby, w jakie przechowujemy wiedzę o przeszłości - w odręcznych rękopisach, w drukowanych książkach, w teczkach, w bazach danych - kształtują rodzaj historii, które opowiadamy o tej przeszłości. W tym żywym i erudycyjnym spojrzeniu na związek naszej infrastruktury informacyjnej z naszymi informacjami, Geoffrey Bowker bada, w jaki sposób w ciągu ostatnich dwustu lat technologia informacyjna zbiegła się z naturą i produkcją wiedzy naukowej. Jego opowieść wytycza ścieżkę między społeczną i polityczną pracą nad stworzeniem wyraźnej, indeksowej pamięci dla nauki - tworzeniem infrastruktur - a różnorodnością sposobów, w jakie nieustannie rekonfigurujemy, tracimy i odzyskujemy przeszłość.

W czasach, gdy pamięć jest tak tania, a jej zapis jest tak proteaniczny, Bowker przypomina nam o kluczowym znaczeniu tego, co i jak decydujemy się zapomnieć. W Praktykach pamięci w naukach ścisłych przygląda się trzem "epokom pamięci" XIX, XX i XXI wieku oraz ich szczególnym rekonstrukcjom i rekonfiguracjom wiedzy naukowej. Główna nauka XIX wieku, geologia, odwzorowała zarówno świat społeczny, jak i naturalny w jednym pakiecie czasowym (pomimo pozornych nieciągłości), podobnie jak, w inny sposób, cybernetyka z połowy XX wieku. Obie te nauki, jak twierdzi Bowker, upakowały czas w sposób indeksowany przez ich technologie informacyjne, aby umożliwić ruch między światem społecznym i naturalnym. Tymczasem dzisiejsze nauki o bioróżnorodności "bazują na świecie" w sposób, który wyklucza pewne przestrzenie, byty i czasy. Używamy narzędzi teraźniejszości, aby spojrzeć w przeszłość, mówi Bowker.

Projektujemy na naturę nasze sposoby organizowania własnych spraw.