Praktyka folkloru: Eseje ku teorii tradycji

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Practice of Folklore: Essays Toward a Theory of Tradition

Zawartość książki:

Zwycięzca nagrody Chicago Folklore Prize 2020

Wybitny tytuł akademicki na rok 2020.

Pomimo przewidywań, że komercyjna kultura masowa wyprze zwyczaje z przeszłości, tradycje mocno obfitują, często charakteryzowane jako folklor. W książce The Practice of Folklore: Essays toward a Theory of Tradition, autor Simon J. Bronner pracuje z teoriami praktyki kulturowej, aby wyjaśnić społeczną i psychologiczną potrzebę tradycji w życiu codziennym.

Bronner proponuje charakterystyczną "prakseologiczną" perspektywę, która odpowie na palące filozoficzne i psychologiczne pytanie, dlaczego ludzie lubią się powtarzać. Znaczenie słowa kluczowego praktyka, jak twierdzi, jest ucieleśnieniem napięcia między powtarzalnością a zmiennością w ludzkim zachowaniu. Myślenie za pomocą praktyki, szczególnie w cyfrowym świecie, wymusza redefinicję folkloru i reorientację w kierunku interpretacji codziennego życia. Praktyka łączy lokalną kulturę z wernakularną ideą, że "to jest sposób, w jaki robimy rzeczy tutaj". Praktyka odnosi się do sposobu, w jaki te rzeczy są analizowane jako część teorii, a nie poza nią, zachęcając w ten sposób do studiowania. "Sposób, w jaki robimy rzeczy" odwołuje się do społecznej podstawy "robienia" w praktyce jako kulturowej i instrumentalnej.

Opierając się na wcześniejszych badaniach tradycji w odniesieniu do kreatywności, Bronner przedstawia przegląd teorii praktyki i sposoby jej wykorzystania w badaniach folkloru i życia ludowego. Demonstrując zastosowanie tej teorii w badaniach folklorystycznych, Bronner oferuje cztery prowokacyjne studia przypadków znaczeń psychokulturowych, które wynikają z tradycyjnych ram działania i odnoszą się do kwestii naszych czasów: odnosząc się do boogiemana.

Łączenie przekonań o "dzikich dzieciach" ze strzelaninami w szkołach.

Rozszyfrowanie obraźliwych przyśpiewek fanów sportu.

I wyjaśniając męską brawurę w sprośnych śpiewach. Zwracając się ku analitykom tradycji, Bronner wykorzystuje teorię praktyki do oceny agendy folklorystów w kształtowaniu postrzegania skoncentrowanych na tradycji "społeczeństw ludowych", takich jak Amisze. Następnie analizuje kulturowe uzasadnienie publicznego programowania folklorystycznego. Interpretuje ewoluującą ideę muzeów ludowych w cyfrowym świecie i ocenia, w jaki sposób terminy i działania folklorystów wpływają na sposób myślenia ludzi o tradycji.