Opinie czytelników
Podsumowanie:The Pirate's Desire to romans historyczny, który otrzymał mieszane recenzje od czytelników. Wielu z nich chwaliło wciągające postacie i inteligentny styl pisania, podczas gdy inni byli sfrustrowani zachowaniem bohaterki i problemami z tempem fabuły.
Zalety:⬤ Angażująca historia i postacie, które zapewniają dobre samopoczucie.
⬤ Inteligentny styl pisania oraz tematy przebaczenia i poczucia własnej wartości.
⬤ Satysfakcjonujące romantyczne slow burn.
⬤ Czysty, zabawny romans odpowiedni dla różnych grup wiekowych.
⬤ Ekscytująca fabuła z elementami suspensu i humoru.
Wady:⬤ Bohaterka, Lucinda, jest opisywana jako irytująca, niedojrzała i czasami nielojalna.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że fabuła jest powolna, z powtarzającymi się elementami i że brakuje w niej wystarczającej ilości romansu.
⬤ Krytyka dotycząca stylu pisania, który jest nieletni lub niezręczny.
⬤ Kilku recenzentów uznało rozwój romansu za niezadowalająco ograniczony.
(na podstawie 42 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Pirate's Desire
Zawartość książki:
Anglia, rok 1812 Siedemnastoletnia Lady Lucinda chce odzyskać wolność. Ale osierocona młoda kobieta nie ma prawa własności w regencyjnej Anglii; w rzeczywistości ma niewiele praw... Po tym, jak ojciec Lucindy ginie w akcji, zostawia ją pod opieką byłego pirata, zniewalająco przystojnego kapitana Riela Montclaira. Riel jest jednak barbarzyńskim łotrzykiem, co udowadnia już pierwszego wieczoru. Montclair ma żelazną wolę, która frustruje Lucindę ponad miarę. Jeszcze bardziej niepokojące jest to, że gdy Riel podpisze dokumenty prawne z adwokatem, nie tylko będzie dyktował jej wybór męża, ale także będzie kontrolował finansowo jej wielowiekową posiadłość, Ravensbrook. Żaden z tych pomysłów nie podoba się Lucindzie, która przez ostatnie dwa lata rządziła własnym życiem. Czy Montclair planuje splądrować Ravensbrook dla własnych korzyści? Dodatkowo Lucinda podsłuchuje, jak Montclair mówi swojemu nieładnie wyglądającemu pierwszemu oficerowi, że jeśli brytyjska marynarka wojenna zacznie podejrzewać jego przeszłość, straci swój statek. Jaką nikczemną tajemnicę ukrywa? Jak jej czuły ojciec mógł zaufać tak niebezpiecznemu człowiekowi? Lucinda musi chronić Ravensbrook i swoją przyszłość za wszelką cenę. Ale jak daleko jest gotowa się posunąć, by pozbyć się Riela ze swojego życia i zapewnić sobie wolność? Fragment: LUCINDA ZERKNĘŁA DO HOLU. Czysto. Dobrze. Żadnej służby i żadnego Riela Montclaira.
Na lekkich, szybkich palcach dotarła do drzwi wystawnej kwatery gościnnej. Klamka była gładka i zimna pod jej wilgotną dłonią. Serce waliło jej z trwogi. A jeśli on jest w środku? Nie jest. Przestań być głupia. Lucinda otworzyła drzwi i wślizgnęła się do środka. List. Gdzie on był? Musiała go znaleźć, i to szybko, bo on mógł wrócić w każdej chwili. Lucinda szybko sprawdziła jego morską torbę. Nic tam nie było. Poczuła, że robi jej się trochę cieplej, podniosła się i przeszukała pokój. Gdzie mógł położyć list? Pod warunkiem, że nie był w tej chwili schowany w kurtce. Łóżko. Uklękła i zajrzała pod nie. Tam też nic nie było. Lucinda chwyciła materac obiema rękami i podniosła go z całej siły. Jej palce trzepotały, szukając... szukając... Natrafiły na papier. Uniesiona duchem, wyrwała złożony pergamin. Płynne pismo ojca głosiło: "Panie Chase". Znalazła to. Lucinda usiadła z triumfem na piętach. Czerwona woskowa pieczęć zabezpieczała dokument, tak jak powiedział Riel. Skoro już go znalazła, czy powinna go przeczytać? Czy szybko zniszczyć? Przy drzwiach rozległo się małe kliknięcie. Puls Lucindy eksplodował z przerażenia, a ona zerknęła przez ramię. Riel Z pewnością gałka w drzwiach się przekręciła. Przerażonymi, drżącymi palcami wepchnęła list do gorsetu, starając się go schować tak, by nie mógł go zobaczyć... "Lucy." W głębokim głosie zabrzmiało niezadowolenie.
Poderwała się na nogi, wciąż odwrócona do niego plecami, usiłując poprawić gorset. Twarda dłoń szarpnęła ją, by stanęła twarzą w twarz z nim. „Dlaczego jesteś w moim pokoju? „Ja... przyszłam sprawdzić, czy wszystko jest w porządku...” Niepokojąco, jego ciemne, pirackie oczy padły na jej gorset, wciąż przekrzywiony. Co gorsza, mały róg pergaminu wystawał na zewnątrz.
