Pragmatyzm w prawie islamskim: Historia społeczna i intelektualna

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Pragmatism in Islamic Law: A Social and Intellectual History

Zawartość książki:

W książce Pragmatyzm w prawie islamskim Ibrahim przedstawia szczegółową historię sunnickiego pluralizmu prawnego i sposoby, w jakie był on wykorzystywany w celu dostosowania się do zmieniających się potrzeb społeczeństwa. Od okresu kształtowania się prawa islamskiego, prawnicy debatowali nad tym, czy dopuszczalne jest, aby prawo było wybierane na podstawie jego użyteczności, zamiast rozważać sprzeczne sformułowania prawa w celu określenia najbardziej prawdopodobnego wyrazu boskiej woli.

Praktycznie jednomyślny sprzeciw wobec podejścia utylitarnego, określanego jako "pragmatyczny eklektyzm", pojawił się wśród wczesnych islamskich prawników. Jednak ze względu na szereg zmieniających się transformacji instytucjonalnych i społeczno-gospodarczych, w XIII wieku pojawił się trend w kierunku legitymizacji pragmatycznego eklektyzmu. Następnie władze mameluckie zinstytucjonalizowały ten pragmatyzm, gdy sułtan Baybars mianował czterech głównych sędziów reprezentujących cztery szkoły sunnickie w Kairze w 1265 roku n.e.

Po krótkiej próbie odwrócenia pluralizmu mameluckiego poprzez narzucenie szkoły hanafickiej w XVI wieku, nowi władcy Egiptu, Osmanowie, przyjęli ten pluralistyczny pragmatyzm. Analizując ponad tysiąc spraw z trzech egipskich sądów z XVII i XVIII wieku, Ibrahim śledzi wewnętrzną logikę pragmatycznego eklektyzmu pod rządami Osmanów.

Szereg źródeł archiwalnych dokumentuje sposób, w jaki klasy podporządkowane egipskiego społeczeństwa poruszały się po sunnickim pluralizmie prawnym jako narzędziu pozwalającym uniknąć bardziej surowych doktryn prawnych. Powstały portret podważa założenie wielu współczesnych historyków, że utylitarne podejście przyjęte przez XIX- i XX-wiecznych muzułmańskich reformatorów stanowiło wyraźne zerwanie z wczesną islamską historią prawa.

W przeciwieństwie do tego, wiele strategii prawnych zastosowanych w częściowej kodyfikacji prawa rodzinnego w Egipcie w XX wieku było zakorzenionych w przednowoczesnym islamskim orzecznictwie.