Praca w toku

Opinie czytelników

Książka jest przejmującą eksploracją obrazu ciała, poczucia własnej wartości i wpływu zastraszania, w szczególności skupiając się na młodym chłopcu o imieniu Will. Poprzez połączenie emocjonalnej poezji swobodnej i prostych ilustracji, przedstawia zmagania z samoakceptacją i podróż w kierunku zdrowszego myślenia i przyjaźni. Książka odbiła się szerokim echem zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych, wywołując ważne rozmowy na te tematy.

Książka jest wysoce zalecana ze względu na jej głębię emocjonalną, możliwość odniesienia i zdolność do wywoływania empatii. Została doceniona za swoją przystępność dla młodych czytelników i potencjał w ułatwianiu dyskusji na temat zastraszania, wizerunku ciała i zdrowia psychicznego. Wiele recenzji podkreśla ciepłe przesłanie nadziei i samoakceptacji, co czyni ją cennym źródłem informacji dla rodziców i nauczycieli.

Niektórzy czytelnicy uznali ilustracje za dziecinne lub przesadzone, uważając, że odciągają one uwagę od treści. Kilku recenzentów zauważyło, że tematyka może być ciężka i wymagająca emocjonalnie, co wiąże się z ostrzeżeniami dla wrażliwych czytelników. Pojawiły się również wzmianki o tym, że rozmiar wierszy jest zbyt mały i postrzegany jako marnotrawstwo papieru.

(na podstawie 65 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Work in Progress

Zawartość książki:

Młody chłopiec zmaga się z obrazem ciała w tej przejmującej podróży do samoakceptacji, opowiedzianej prozą, wierszem i ilustracjami.

Will jest jedynym okrągłym dzieckiem w szkole pełnej fasolek szparagowych. Ukrywa się więc... w workowatych dżinsach i za dużych bluzach z kapturem, w tylnym rzędzie podczas zajęć i wszędzie poza stołówką podczas lunchu. Ale wstyd nie jest jedynym uczuciem, które dominuje w życiu Willa. Podkochuje się również w dziewczynie o imieniu Jules, która wie, że nie ma z nim szans - fasolki szparagowe umawiają się tylko z fasolkami szparagowymi - ale nie może przestać się zastanawiać, co by było gdyby?

Najlepszą szansą Willa na przyciągnięcie uwagi Jules jest zabicie w sobie potwora Willa poprzez zmianę nawyków żywieniowych i zwiększenie aktywności fizycznej. Ale rezultaty są albo frustrująco powolne, albo irytująco nieskuteczne, a wstyd Willa zaczyna przekształcać się w nienawiść do samego siebie.

Uciekając się do coraz bardziej drastycznych środków, by zmienić swój wygląd, Will poznaje deskorolkarza Markusa, który pomaga mu postrzegać swoje ciało i wszystko, co w nim zawarte, jako nieustannie ewoluujące dzieło.