Praca: Od lamentu do skruchy

Oryginalny tytuł:

Job: From Lament to Penitence

Zawartość książki:

Ostatnie badania krytyczno-formalne, między innymi Marka Body i Rodneya Werline'a, przyniosły zwiększone zainteresowanie formą pokutną i uznanie jej za odrębną i pochodną od formy lamentacyjnej. Ten rozwój nauki umożliwił niniejszemu badaniu opracowanie nowej analizy formy pokutnej w Księdze Hioba i jej interakcji z formą lamentacyjną.

Korzystając z metodologicznych ram krytyki formy i eko-antropologii - która bada, w jaki sposób ludzka tożsamość kształtuje się w relacji ze światem przyrody - Breitkopf argumentuje, że głos postaci Hioba przechodzi wyraźną zmianę od lamentu do pokuty w miarę postępu książki. Odpowiada to zmianie światopoglądu postaci, widocznej w języku książki na temat porządku naturalnego.

Negatywny język i obrazy dotyczące natury są obfite w Księdze Hioba, np. gdy Hiob w rozdziale 3 przeklina istnienie (zwłaszcza narodziny i życie) i przywołuje Lewiatana. W ten sposób Hiob ujawnia swoje rozumienie ludzkości jako dominującej nad światem przyrody. Ale gdy Księga Hioba zbliża się do końca, boskie przemówienia, w których dzikie zwierzęta i Lewiatan są opisywane jako kwitnące i wolne od ludzkiej kontroli, obalają negatywny język Hioba.

Breitkopf argumentuje, że język Hioba, taki jak w rozdziale 3, jest kwestionowany przez boskie przemówienia. Ostatnie słowa Hioba w odpowiedzi, zwłaszcza w 42. 6, wyrażone w języku pokutnym, sygnalizują ponowne rozważenie jego ludzkiej tożsamości jako zwykłego "pyłu i popiołu" w ramach świata przyrody i stanowią uderzającą zmianę w stosunku do jego pierwotnej perspektywy.