Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
The Work of Revision
Weryfikacja może wydawać się nieodłączną częścią dobrego pisania. Hannah Sullivan dowodzi jednak, że wiarę w zalety przeredagowywania odziedziczyliśmy po modernizmie z początku XX wieku. Dokładnie analizując zmiany wprowadzone w rękopisach, maszynopisach i korektach przez T.S. Eliota, Ezrę Pounda, Ernesta Hemingwaya, Jamesa Joyce'a, Virginię Woolf i innych, pokazuje, jak modernistyczne podejście do przepisywania ukształtowało styl literacki i jak impuls do poprawiania, zmieniania i poprawiania może czasem posunąć się za daleko.
W XIX wieku uważano, że korekta narusza oryginalność kompozycji - uprzedzenie kultywowane zwłaszcza przez romantyków, którzy wierzyli, że pisanie powinno być spontaniczne i organiczne, a przepisywanie wskazuje na brak inspiracji. Odrzucając takie poglądy, awangardowi pisarze XX wieku poświęcili się żmudnym aktom przepisywania, zarówno przed, jak i po opublikowaniu swoich dzieł. Ogromny wysiłek włożony w korektę stał się odznaką honoru dla pisarzy pragnących uzasadnić wartość i trudność swojej pracy. Z kolei wiele z charakterystycznych efektów modernistycznego stylu - elipsa, fragmentacja, parataksa - powstało w wyniku gorliwych, eksperymentalnych aktów wycinania i dodawania.
Na początku XX wieku pojawiła się również maszyna do pisania. Okazała się ona idealnym narzędziem do rozległych, wieloetapowych poprawek - przewyższając nawet edytor tekstu pod względem wspierania samokontroli i ponownego czytania wielu szkiców. Śledząc, w jaki sposób mistrzowie stylistyki od Henry'ego Jamesa do Allena Ginsberga podchodzili do swojego rzemiosła, The Work of Revision ujawnia, w jaki sposób techniki opracowane w służbie awangardowego eksperymentu stały się kompozytorską ortodoksją.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)