Migrant Labour in Europe, 1600-1900: The Drift to the North Sea
Migrant Labour in Europe (1987) analizuje przepływ pracowników z mniej zamożnych części Europy do obszarów, w których istnieje zapotrzebowanie na ich usługi.
Autor identyfikuje siedem głównych systemów migracji siły roboczej: system Morza Północnego (głównie westfalscy pracownicy zmierzający do niemieckiego i holenderskiego wybrzeża Morza Północnego oraz walońscy/francuscy pracownicy zmierzający do wybrzeży Belgii i Zelandii); obszar między Londynem a Humberem; Basen Paryski; Prowansja, Langwedocja i Katalonia; Kastylia; Piemont; oraz środkowe Włochy z Korsyką. Szczegółowe badanie pierwszego z tych systemów, śledzące jego rozwój i zmiany, jest synchronicznie powiązane z danymi dotyczącymi innych regionów.
Dowody wskazują na duże fale imigracji w XVII wieku i gwałtowny spadek siły roboczej migrującej do Morza Północnego w ostatnim kwartale XIX wieku, kiedy to nowe „obszary przyciągania” zostały utworzone przez rozwijające się kompleksy przemysłowe Niemiec, a siła robocza zaczęła napływać z obszarów poza Europą.
