Praca kobiet - osobiste rozliczenie z pracą, macierzyństwem i przywilejami

Opinie czytelników

Książka bada złożoność macierzyństwa i równowagę między pracą a życiem rodzinnym, szczególnie przez pryzmat przywilejów, gdy autorka zatrudnia pomoc domową. Podczas gdy pisarstwo jest chwalone za liryczną jakość i wgląd we wczesne macierzyństwo, wielu recenzentów krytykuje egocentryzm autorki i brak empatii dla kobiet, które zatrudnia.

⬤ Pięknie napisana, wciągająca proza, którą czyta się jak powieść.
⬤ Zapewnia głęboko osobiste spojrzenie na wyzwania wczesnego macierzyństwa i równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, z którymi boryka się wiele kobiet.
⬤ Prowokuje do ważnych rozmów na temat przywilejów, pracy domowej i ról płciowych.
⬤ Oferuje doświadczenia, z którymi mogą zapoznać się kobiety zmagające się z podobnymi problemami.

⬤ Postrzegana jako egocentryczna i nadmiernie skupiona na własnych problemach, a nie na problemach pracowników domowych.
⬤ Krytykowana za brak prawdziwego wglądu w życie kobiet, które zatrudnia i za to, że nie oddaje im głosu.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że narracja nie była spójna i brakowało jej głębi w poruszaniu szerszych kwestii społecznych.
⬤ Uprzywilejowana perspektywa autorki może zrazić niektórych czytelników poszukujących bardziej uniwersalnych tematów.

(na podstawie 39 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Women's Work - a personal reckoning with labour, motherhood, and privilege

Zawartość książki:

„Zaczynała do mnie docierać zimna rzeczywistość mojej płci. To macierzyństwo zmusiło mnie do zrozumienia ponadczasowego horroru naszej pozycji. Powodem było to, że kobiety nie pisały powieści, nie dowodziły armiami, nie zajmowały się bankowością, nie doktoryzowały, nie badały ani nie malowały w takim samym stopniu jak mężczyźni. Przyczyną nie było, jak mi wmawiano, to, że kobietom uniemożliwiano pracę. Wręcz przeciwnie: Przez wieki wykonywałyśmy całą pracę, przez całą dobę”. '

Po tym, jak jej pierwsza książka została opublikowana z uznaniem, dziennikarka Megan K. Stack zaszła w ciążę i rzuciła pracę, aby pisać. Wyobrażała sobie siebie z piórem w ręku podczas drzemki dziecka, ale zamiast tego doznała traumy z powodu trudnego porodu i szoku związanego z początkiem macierzyństwa.

Mieszkanie za granicą zapewniło jej dostęp do niedrogiej pracy domowej, a zatrudnienie niani przywróciło jej zdolność do pracy. Początkowo Megan myślała, że ma niewiele wspólnego z kobietami, które zatrudniała. Były dla niej ważne, ponieważ dzięki nim była wolna. Chciała, by były szczęśliwe, ale nie chciała znać szczegółów ich życia. Nie trwało to długo.

Kiedy Pooja, indyjska niania, która została wchłonięta przez rodzinę, zniknęła pewnej nocy bez wyjaśnienia, Megan została zmuszona do zmierzenia się z prawdą: tych kobiet nie można było zastąpić, a jej życie stało się nierozerwalnie splecione z ich życiem. Wyruszyła w podróż, aby dowiedzieć się, skąd tak naprawdę pochodzą i zrozumieć globalne i osobiste implikacje wypłacanych wynagrodzeń, otrzymywanych usług i emocjonalnych granic wyznaczonych w domu. Jak sama pisze: „Ktoś powinien to zbadać. Ktoś powinien o tym wszystkim napisać. Ale to jest moje życie. Jeśli to zbadam, muszę stanąć do egzaminu. Jeśli będę przesłuchiwać, to ja będę musiała odpowiadać”. '