Staying The Night
W Staying the Night, debiutanckim zbiorze wierszy Ilene Rudman, odnajdujemy czułe i empatyczne spojrzenie. Ale także cudownie zdolne do zaciekłego gniewu i ironii, często ukazywane w odważnych eksperymentach z kształtem i formą. W poruszającym obrazie, w którym "mruczący kot siedzi na nieruchomej klatce piersiowej mojej siostry..." jesteśmy świadkami tej ostrej czułości. Aby nie stało się to sentymentalne - a nie tylko pełne miłości ostatnie spojrzenie - poeta ujawnia, że kot właśnie zaalarmował rodzinę o śmierci, niczym cichy nocny krzykacz. Z kolei przeciwko okrucieństwu potrafi zaprotestować niemal łagodnie, jak w przypadku miłości do alpaki z "szyją Modiglianiego", tylko po to, by odkryć, że zwierzę może być nowym mięsem dla koneserów. Ale wcale nie łagodnie, "Darfur Diet" wykorzystuje ironię, by przedstawić głód w całej jego grozie. W innym wierszu protestacyjnym staccato głosu świadka w Hadze, w torturowanych fleksjach, jest szokujące i wiarygodne: wiemy, że Rudman przeprowadziła swoje badania. A kto pamięta humor we współczesnych wierszach? W wierszu o żydowskiej dziewczynce próbującej kiełbasy wieprzowej i uwielbiającej ją, w samolocie wysoko nad światem ze zbyt wieloma zakazami, pani Rudman bawi i poucza. Tka też współczesną bajkę o "fantomowym króliku", który radzi sobie ze wszystkim, co trudne. Ale jeśli właściciel królika nie jest posłuszny, stworzenie wykrzykuje swój "straszny króliczy krzyk". Zasadniczo ta książka pokazuje ekspansywną jakość tonalną.
Kiedy nie ma ochoty się śmiać, są miejsca, w których mogą pojawić się łzy, zwłaszcza podczas pandemii, kiedy wszyscy potrzebujemy tego królika i humorystycznego spojrzenia tego pisarza na nasz dziwny świat.
-Suzanne E. Berger, autorka książki Horizontal Woman (Houghton Mifflin)
Są to wiersze intymne o wielu rodzajach nocy, które przeżywamy. Niektóre noce błogosławią nas miłością, dobrymi snami, odpoczynkiem. Inne przynoszą koszmary, zmartwienia i rozmyślania, w których wędrujemy po pamięci, zastanawiając się, co było dobre, a co poszło nie tak. Jest też taka noc, którą spędza się z ukochaną osobą, która umiera. A czasami dana noc może przynieść dosłowny lub metaforyczny świt, który przypomina nam, że życie i miłość zaczynają się od nowa. Światło, które mamy, może nie być wszystkim, czego chcemy lub potrzebujemy, ale jak pisze Ilene Rudman w tych mądrych, poruszających i pięknie wykonanych wierszach, jest "wystarczające, abym mógł przejść obok".
Fred Marchant, autor książki "Said Not Said" (Graywolf Press).
