Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Late Paintings of Velzquez: Theorizing Painterly Performance
Zaskakującym wnioskiem The Late Paintings of Velzquez jest to, że Diego Velzquez namalował dwa ze swoich najsłynniejszych dzieł, The Spinners i Las Meninas, jako teoretycznie poinformowane manifesty malarskiej pracy pędzla. Jak twierdzi Giles Knox, oba obrazy stanowią uczoną ripostę na dominującą krytyczną pogardę dla malarstwa.
Knox przedstawia Velzqueza, który był znacznie bardziej świadomy teorii sztuki swojej epoki, niż wcześniej uznawano, co prowadzi go do reinterpretacji Las Meninas i Prządek jako wspólnej, polemicznie naładowanej celebracji ręczności malarstwa. Knox usuwa Velzqueza z jego iberyjskiej izolacji i stara się odzyskać jego wysoce samoświadomą próbę wyrzeźbienia dla siebie miejsca w historii malarstwa europejskiego jako całości. The Late Paintings of Velzquez przedstawia artystę, który, podobnie jak Annibale Carracci, Poussin, Rembrandt i Vermeer, był nie tylko świadomy współczesnych pism teoretycznych na temat sztuki, ale także potrafił przełożyć tę wiedzę i zrozumienie na charakterystyczną i osobistą teorię malarstwa.
W Las Meninas i The Spinners Velzquez przedstawił tę teorię za pomocą farb, a nie słów. Ponowne przemyślenie przez Knoxa dynamicznej relacji między tekstem a obrazem przedstawia przypadek, w którym nie chodzi o to, że pisanie wpływa na malarstwo lub odwrotnie, ale o to, że te dwie sfery są ze sobą nierozerwalnie związane.
Malarska praca pędzla stanowiła wyzwanie dla pisarzy zajmujących się sztuką nie tylko dlatego, że była zbyt blisko związana z podstawowymi działaniami ręki; była również diabelnie trudna do opisania. Czytając malarski performance Velzqueza jako tekst, Knox rozszyfrowuje, w jaki sposób Velzquez był w stanie tworzyć teoretyczne argumenty bardziej przekonujące i bardziej żywe niż jakiekolwiek pisemne odpowiedniki.
