Późne miasto

Opinie czytelników

Late City Roberta Olena Butlera to przejmująca powieść opowiadana przez 115-letniego Sama Cunninghama, który zastanawia się nad swoim życiem podczas rozmowy z Bogiem na łożu śmierci. Opowieść przedstawia życie Sama od jego trudnego dzieciństwa na Południu Jim Crow, poprzez doświadczenia z I wojny światowej, aż po karierę redaktora gazety, zgłębiając tematy męskości, przebaczenia i akceptacji. Podczas gdy wielu czytelników docenia piękną prozę i głęboki wpływ emocjonalny, niektórzy wyrażają zaniepokojenie tempem książki, nieścisłościami historycznymi i wymyślonymi elementami.

Powieść jest pięknie napisana, wciągająca i emocjonalnie potężna. Oferuje głęboką refleksję nad życiem, historią i rozwojem osobistym, z momentami humoru, przejmującymi spostrzeżeniami i unikalną przesłanką rozmowy z Bogiem. Wielu uznało ją za poruszającą i prowokującą do myślenia lekturę, która oddaje istotę czasów i bohaterów.

Niektórzy czytelnicy uznali tempo za nużące i skrytykowali częste przeskoki czasowe, które zakłócały płynność narracji. Pojawiły się skargi na nieścisłości historyczne i elementy, które wydawały się wymyślone lub odwołujące się do aktualnych trendów. Kilku czytelników uważało, że historia stała się mniej wciągająca w późniejszych rozdziałach, nie łącząc się z bohaterami.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Late City

Zawartość książki:

115-letni mężczyzna leży na łożu śmierci w momencie ogłoszenia wyników wyborów w 2016 roku i powraca do swojego życia w tej poruszającej opowieści o miłości, ojcostwie i amerykańskim stuleciu autorstwa zdobywcy nagrody Pulitzera Roberta Olena Butlera.

Wizjonerska i przejmująca powieść koncentrująca się na byłym dziennikarzu Samie Cunninghamie, który przygotowuje się do śmierci, Late City obejmuje znaczną część początku XX wieku, rozwijając się jako rozmowa między umierającym mężczyzną a zaskakującym Bogiem. W miarę jak obaj dokonują przeglądu życia Sama, od jego dzieciństwa na amerykańskim Południu i czasu spędzonego we francuskich okopach podczas I wojny światowej, po jego raczkującą karierę prasową w Chicago w Ryczących latach dwudziestych i kolejnych dziesięcioleciach, fragmenty historii stają się coraz bardziej wyraziste.

Sam dorasta w Luizjanie, z surowym ojcem, którego zaczyna nienawidzić zarówno za fizyczne znęcanie się nad nim, jak i za to, co Sam ostatecznie postrzega jako swoją wadliwą moralność. Chcąc uciec i udowodnić swoją wartość, Sam zaciąga się do wojska jako snajper, będąc jeszcze niepełnoletnim. Twardość, którą zaszczepił w nim ojciec, pomaga mu przetrwać I wojnę światową, ale kiedy opowiada te historie na łożu śmierci, zdajemy sobie sprawę, że uniemożliwia mu to również radzenie sobie z emocjonalnymi ranami wojny. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Sam przeprowadza się do Chicago, aby rozpocząć karierę dziennikarza, która zbliży go do wszystkich najważniejszych wydarzeń historycznych XX wieku. Tam poznaje swoją żonę i rodzi syna, którego losy niemal na każdym kroku przeciwstawiają się losom Sama.

Zastanawiając się nad swoimi relacjami - z rodzicami, braćmi broni, żoną, redaktorem, a przede wszystkim z synem - Sam jest zdumiony tym, czego wciąż musi się o sobie dowiedzieć po tych wszystkich latach w tej rozdzierającej serce powieści zdobywcy nagrody Pulitzera.