Devouring One's Own Tail: Autopoiesis in Perspective
Opierając się na filozofii kontynentalnej, Devouring One's Own Tail bada kulturę i społeczeństwo jako rodzaj ouroborosa.
Zainspirowana teoriami Niklasa Luhmanna na temat systemów społecznych, książka ta bada koncepcję autopoiesis, czyli samokreacji, w odniesieniu do społeczeństwa i kultury. Podchodząc do tej koncepcji z różnych dziedzin - filozofii, filologii, estetyki, językoznawstwa, archeologii oraz studiów religijnych i medialnych - autorzy przedstawiają wytwory ludzkości jako samoreferencyjne, samowystarczalne i samokreujące się systemy.
W czterech sekcjach książki omówiono filozoficzną koncepcję autopoiesis i jej związki z kreatywnością, destrukcją i samoorganizacją; autopoiesis w literaturze i historii sztuki; autopoiesis w religii; oraz autopoiesis w historiografii, lingwistyce kognitywnej i mediach społecznościowych. Niezależnie od tego, czy badają teorię wiedzy Hegla, czy wirusowe rozprzestrzenianie się teorii spiskowych w Internecie, autorzy koncentrują się na podobnej do ouroborosa naturze swoich tematów w sposobach, w jakie żywią się sobą.
