Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 11 głosach.
Recursivity and Contingency
Książka ta wykorzystuje rekurencyjność i kontyngencję jako dwa główne pojęcia do zbadania relacji między naturą a technologią, maszyną a organizmem, systemem a wolnością. Rekonstruuje trajektorię myśli od organicznego stanu myślenia opracowanego przez Kanta, przechodząc przez filozofię przyrody (Schelling i Hegel), do XX-wiecznego organicyzmu (między innymi Bertalanffy, Needham, Whitehead, Wiener) i organologii (Bergson, Canguilhem, Simodnon, Stiegler), i kwestionuje nowy stan filozofowania w czasach algorytmicznej kontyngencji, katastrof ekologicznych i algorytmicznych, które Heidegger nazywa końcem filozofii.
Książka koncentruje się na następującym spekulatywnym pytaniu: jeśli w tradycji filozoficznej pojęcie kontyngencji jest zawsze związane z prawami natury, to w jaki sposób możemy rozumieć kontyngencję w odniesieniu do systemów technicznych? Książka sytuuje pojęcie rekursywności jako zerwanie z kartezjańskim mechanizmem i napędem konstrukcji systemu; rozwija konieczność kontyngencji w takim epistemologicznym pęknięciu, w którym kończy się natura i wyłania się system. W tym rozwoju widzimy, jak niemiecki idealizm jest prekursorem cybernetyki, a antropocen i noosfera (Teilhard de Chardin) wskazują na realizację gigantycznego systemu cybernetycznego, co prowadzi nas z powrotem do kwestii wolności.
Kwestionuje koncepcję absolutnej kontyngencji (Meillassoux) i proponuje kosmotechniczny pluralizm. Angażując się w nowoczesną i współczesną filozofię europejską, a także myśl chińską za pośrednictwem Needhama, książka ta odnosi się do cybernetyki, matematyki, sztucznej inteligencji i niehumanizmu.
