Powstanie realizmu

Opinie czytelników

Książka zawiera dialog między filozofami Manuelem DeLandą i Grahamem Harmanem, omawiający realizm i różne tematy filozoficzne. Chociaż zapewnia przyzwoity przegląd ich myśli, rozmowie brakuje głębi i dokładnego zbadania nieporozumień, przez co wydaje się nieco powierzchowna.

Oferuje dobre podsumowanie myśli filozofów na temat realizmu, skonstruowane w formacie konwersacyjnym, co czyni go nieco przystępnym. Może być przyjemna dla czytelników, którzy chcą zrozumieć ich poglądy w lekki sposób.

Dyskusja często dryfuje i brakuje jej głębi, z ograniczoną liczbą merytorycznych sporów. Książka może wydawać się powierzchowna i nie w pełni zadowoli tych, którzy szukają szczegółowej analizy filozoficznej. Ponadto niektórzy czytelnicy uważają, że cena jest zbyt wysoka w stosunku do dostarczonej treści.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Rise of Realism

Zawartość książki:

Do niedawna prawie żaden filozof wykształcony w tradycji kontynentalnej nie dostrzegał w realizmie niczego wartościowego. Sytuacja w filozofii analitycznej zawsze była inna, ale w filozofii kontynentalnej realizm był zwykle traktowany jako pseudoproblem. Teraz już tak nie jest.

W tej prowokującej nowej książce dwóch czołowych filozofów bada niezwykły wzrost realizmu w tradycji kontynentalnej. Badając podobieństwa i różnice w swoich własnych stanowiskach, rozważają także prace innych i oceniają rywalizujące trendy we współczesnej filozofii. Rozpoczynają od omówienia relacji między realizmem a materializmem, które DeLanda ściśle łączy, ale które Harman stara się oddzielić. Część druga obejmuje wiele różnych znaczeń realizmu, a obaj autorzy wspólnie pracują nad opracowaniem rozszerzonej definicji tego terminu. Część trzecia zawiera ożywioną wymianę zdań na temat zalet i wad realizmu atraktorów i osobliwości DeLandy oraz teorii obiektowej Harmana. Część czwarta przenosi się do kwestii poznawalności rzeczywistości, gdy autorzy dyskutują, czy wiedza naukowa w pełni oddaje sprawiedliwość rzeczywistości. W części piątej skupiają się na przestrzeni, czasie i nauce bardziej ogólnie, a Harman oferuje obronę teorii aktora-sieci pomimo jej oczywistych elementów antyrealistycznych.

Ta żywa, przystępna i wciągająca książka jest najlepszą jak dotąd próbą wyjaśnienia różnych ścieżek realizmu w filozofii kontynentalnej. Będzie ona miała wielką wartość dla studentów i badaczy filozofii kontynentalnej oraz dla każdego, kto interesuje się najnowszymi debatami w filozofii i teorii krytycznej.