Ocena:

Książka otrzymała mieszane recenzje od fanów Deacon Blue, a wielu z nich wyraziło rozczarowanie brakiem szczegółowego wglądu w muzykę i życie osobiste frontmana zespołu. Czytelnicy uważali, że autobiografia przedkłada przekonania religijne nad treści związane z muzyką.
Zalety:Niektórzy czytelnicy docenili zawarte w niej spostrzeżenia, w szczególności ciekawostki na temat życia autora. Książka została również uznana za łatwą lekturę, którą można ukończyć w kilka sesji.
Wady:W książce brakuje wielu szczegółów dotyczących muzyki, sesji studyjnych i życia osobistego autora, w tym jego rozpadu małżeństwa i historii zespołu. Kluczowe wydarzenia, takie jak nagrywanie albumów i śmierć członka zespołu, są albo pomijane, albo w ogóle nie wspominane, pozostawiając czytelnika z poczuciem niedosytu.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Walking Back Home
„Przez te wszystkie lata opowiadałem historie. Czasami opowiadam je również w radiu. Spotkałem niesamowitych ludzi i ich historie też wymagają opowiedzenia. Za pierwszym razem, gdy Deacon Blue grali na Wembley Arena, zacząłem przedstawiać piosenkę tylko po to, by usłyszeć „Get on with it” wykrzyczane z Row Z. Kontynuowaliśmy piosenkę, ale często myślałem, że chciałbym dokończyć tę historię”.
W 1986 roku Ricky Ross rozpoczął pełnoetatową karierę muzyczną, która trwa od ponad 35 lat. Wcześniejsze życie zawodowe spędził na pracy z młodzieżą i nauczaniu w swoim rodzinnym mieście Dundee i adoptowanym domu w Glasgow. To właśnie w tych dwóch miastach spędził swoje młodzieńcze lata, ucząc się pisania i grania piosenek.
Zawsze pisał o ludziach i miejscach, które wywarły wpływ na jego życie, nic więc dziwnego, że w ten sposób podszedł do Walking Back Home, swojego pierwszego w historii pamiętnika, który zabiera czytelnika w podróż od dzieciństwa Ricky'ego do kolejki górskiej prowadzącej jego zespół na szczyty list przebojów i ich rozpadu, jego solowej kariery i niedawnego renesansu Deacon Blue.