A Slow Reckoning: The Ussr, the Afghan Communists, and Islam
A Slow Reckoninganalizuje poglądy i politykę Związku Radzieckiego i afgańskich komunistów wobec islamu i islamizmu podczas wojny radziecko-afgańskiej (1979-1989). Jak pokazuje Wasilij Klimentow, radzieckie i komunistyczne afgańskie lekceważenie islamu było wymowne dla ogólnego komunistycznego podejścia do reformowania Afganistanu i pomaga wyjaśnić niepowodzenie ich projektu modernizacji.
A Slow Reckoning ujawnia, jak przez większość konfliktu Babrak Karmal, władca zainstalowany przez Sowietów, wykorzystywał islam do wspierania swoich rządów, zachowując jednocześnie marksistowsko-leninowską platformę. Podobnie Sowieci na wszystkich szczeblach nie przywiązywali należytej wagi do islamu, ponieważ ideologia komunistyczna i względy wojskowe zdominowały ich proces decyzyjny. To podejście do islamu zmieniło się dopiero po tym, jak Michaił Gorbaczow zastąpił Karmala Mohammadem Najibullahem i przygotował się do wycofania sił radzieckich. Odrzucenie marksizmu-leninizmu na rzecz islamu okazało się właściwym podejściem, ale przyszło zbyt późno, by uratować radziecki projekt budowania narodu.
A Slow Reckoning pokazuje również, że sowieccy przywódcy zaczęli poważnie zwracać uwagę na zagrożenie islamistyczne z Afganistanu do Azji Środkowej dopiero po 1986 roku. Podczas gdy Sowieci mieli obawy związane z islamizmem w 1979 roku, tylko KGB uważało, że zagrożenie jest potężne. Sowieckie elity nigdy w pełni nie skonceptualizowały islamizmu, nadal postrzegając go jako ideologię, którą Stany Zjednoczone, Iran lub Pakistan mogą instrumentalizować do woli. Wierzyły, że islamiści mają niewielką siłę sprawczą i że ich wsteczna ideologia nie znajdzie masowego poparcia wśród postępowych radzieckich muzułmanów. Mieli rację tylko częściowo.