Powołanie do cnoty: Małżeństwo chrześcijańskie jako życie konsekrowane

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Vocation to Virtue: Christian Marriage as a Consecrated Life

Zawartość książki:

Powołanie do cnoty stara się odpowiedzieć na odwieczną trudność w katolickiej teologii małżeństwa: w jaki sposób praktyka i więź małżeńska prowadzą do chrześcijańskiej doskonałości małżonków i ich dzieci? Jeśli Sobór Watykański II ma rację, twierdząc, że wszyscy w Kościele są powołani do chrześcijańskiej doskonałości, potrzebujemy wyjaśnienia, w jaki sposób osoby konsekrowane w sakramencie małżeństwa mogą wypełnić to powołanie. Jeśli doskonałość miłości polega na samym Chrystusie, to małżonkowie muszą naśladować Chrystusa.

Ale jak? Jeśli Chrystus jest ubogim, czystym i posłusznym oblubieńcem Kościoła, to małżonkowie osiągają świętość w takim stopniu, w jakim uczestniczą w cnotach Chrystusa: ubóstwie, czystości i posłuszeństwie. Teza jest taka, że język cnót ewangelicznych (ubóstwo, czystość i posłuszeństwo), reguła życia i solidne przygotowanie (może nowicjat) należą tak samo do małżeństwa, jak do konsekrowanego życia zakonnego. Oba stany są specyfikacją wspólnej konsekracji chrzcielnej dla samego Chrystusa.

Lasnoski stara się ustalić ten fakt i konstruktywnie zastosować ten język do życia małżeńskiego. Książka rozpoczyna się od wyjaśnienia naszego kryzysu małżeńskiego i teologicznych paradygmatów mówienia o chrześcijańskim małżeństwie jako "związku" lub "praktyce", a także rozważa współczesne próby naukowe powiązania życia małżeńskiego i konsekrowanego życia zakonnego.

Następnie książka oferuje teologiczne podstawy w Chrystusie i Trójcy Świętej dla głębszej, niekonkurencyjnej relacji między konsekrowanym życiem zakonnym a życiem małżeńskim. Oferuje augustyński opis relacji między małżeństwem a życiem konsekrowanym i rozwija eklezjalny związek między tymi stanami, odwołując się do Ewangelii Jana, która postrzega życie chrześcijańskie w kategoriach "gospodarstwa domowego".

W tradycji Kościoła istnieje dialogiczna relacja między osobami konsekrowanymi i żonatymi - wzajemne dzielenie się językiem "monastycznym" i "domowym". Ostatni rozdział rozwija praktyki chrześcijańskiego gospodarstwa domowego dla życia małżeńskiego, używając języka ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, reguły życia i pewnego rodzaju przygotowania do nowicjatu.