The Postwar Origins of the Global Environment: How the United Nations Built Spaceship Earth
W następstwie II wojny światowej internacjonaliści zidentyfikowali naukę zarówno jako przyczynę, jak i rozwiązanie światowego kryzysu. Jeśli cywilizacja nie nauczy się kontrolować bezprecedensowych mocy, jakie wyzwoliła nauka, globalna katastrofa była nieuchronna.
Internacjonaliści znaleźli jednak nadzieję w idei rządu światowego. W książce The Postwar Origins of the Global Environment Perrin Selcer argumentuje, że metafora „statku kosmicznego Ziemia” - idea planety jako jednego połączonego systemu - jest przykładem tego momentu, w którym mieszanka niepokoju i nadziei zainspirowała wizje światowej społeczności i proliferację instytucji międzynarodowych. Selcer opowiada historię o tym, jak Organizacja Narodów Zjednoczonych zbudowała międzynarodową infrastrukturę wiedzy, która sprawiła, że środowisko w skali globalnej stało się widoczne.
Eksperci powiązani z agencjami ONZ pomogli uczynić „globalne” - jak w przypadku globalnej populacji, globalnego klimatu i globalnej gospodarki - obiektem wymagającym zarządzania. Selcer śledzi, w jaki sposób programy ONZ, takie jak UNESCO's Arid Lands Project, produkcja mapy glebowej świata i plany globalnego systemu monitorowania środowiska, nie spełniły utopijnych ambicji kultywowania obywateli świata, ale stworzyły międzynarodową społeczność ekspertów z wpływowymi powiązaniami z rządami krajowymi.
Pokazuje, jak wydarzenia i osobowości, kultury i ekologia, biurokracje i ideologie, dekolonizacja i zimna wojna współgrały ze sobą, tworząc globalną wiedzę. Książka ta, będąca ważnym wkładem w historię globalną, historię środowiska i historię rozwoju, umiejscawia początki planetarnego ekologizmu w powojennej polityce skali.