The Victorian Novel Dreams of the Real: Conventions and Ideology
Krytyczne dyskusje na temat wiktoriańskiej powieści realistycznej zwykle koncentrują się na jej żywych przedstawieniach życia codziennego. The Victorian Novel Dreams of the Real proponuje, że gatunek ten opiera się na pragnieniu, przenosząc powieści nie w kierunku wspólnej rzeczywistości, ale raczej w kierunku odrębnych fantazji: marzeń o rzeczywistości.
Zamiast po prostu redefiniować wiktoriański realizm lub proponować dla niego nowy kanon, The Victorian Novel Dreams of the Real argumentuje, że rzeczywistość jest nieuchronnie, dla wiktoriańskiej powieści realistycznej, obiektem pożądania: tym, co powieść stara się uchwycić i reprezentować. Konstrukcja rzeczywistości w powieści jest zatem nierozerwalnie związana z jej fantazją na temat rzeczywistości - sformułowanie to Audrey Jaffe określa mianem "realistycznej fantazji". Jednym ze sposobów, w jaki przejawia się ta równoczesność, jest to, że konwencje często używane w powieściach do przedstawiania snów, marzeń i fantazji bohaterów pokrywają się z tymi, których każda powieść używa do tworzenia realistycznych efektów. W nowych odczytaniach powieści wiktoriańskich (w tym Adam Bede Eliota, Oliver Twist Dickensa, Burmistrz Casterbridge i Powrót tubylca Hardy'ego, Orley Farm Trollope'a i Armadale Wilkie Collinsa), The Victorian Novel Dreams of the Real pokazuje, że jednym z sygnalizowanych efektów tego nakładania się jest konstrukcja wiktoriańskiego realizmu jako obiektu czytelniczego pożądania.
Jaffe pokazuje, że realizm i fantazja w wiktoriańskiej powieści realistycznej nie są przeciwstawne, ale raczej zajmują tę samą przestrzeń i są kształtowane przez te same konwencje. Przywołując i ponownie rozważając kluczowe elementy teorii powieści realistycznej (w tym metonimię; nieistotny szczegół; wewnętrzność postaci; reprezentację życia codziennego i ideę rozczarowania), The Victorian Novel Dreams of the Real odkrywa i anatomizuje strategie reprezentacyjne unikalne dla każdego tekstu.
