Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zagłębia się w znaczenie powieści jako formy sztuki, wykorzystując mieszankę klasycznej literatury do poparcia swoich argumentów. Czytelnicy uważają ją za oryginalną i przekonującą, choć niektórzy krytykują ją za to, że nie obejmuje szerszego zakresu znaczących dzieł.
Zalety:Książka oferuje głęboki wgląd w powieść jako formę sztuki, jest dobrze napisana i łatwo płynie, a także przedstawia przekonujące argumenty poparte znaczącymi przykładami z literatury.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że omówienie jest zbyt skoncentrowane na Zachodzie i że książka nie zapewnia encyklopedycznego spojrzenia na wielkich autorów i dzieła.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Novel: Language and Narrative from Cervantes to Calvino
Zawartość książki:
"Powieść, argumentuje Brink, nie dotyczy reprezentacji, ale samoświadomej gry językowej. Sugeruje, że od samego początku gatunek ten dotyczył aktu pisania i autorefleksji. Teza ta nie jest nowa, ale stanowi część waluty postmodernistycznej teorii literatury. Brink, który sam jest znanym południowoafrykańskim powieściopisarzem, autorem około 12 książek, w tym A Dry White Season (1984), i profesorem uniwersyteckim, wnosi wgląd osoby z wewnątrz. Dokonuje przeglądu 15 słynnych powieści, historycznie uporządkowanych od Don Kichota i La Princesse de Cleves po Opętanie A.S. Byatt i If on a Winter Night a Traveller Italo Calvino, analizując każdą z nich pod kątem jej gry z pisarstwem i językiem. Jego dyskusje charakteryzują się jasnością, wnikliwością i zrozumieniem. Wartościowa książka."
--Thomas L. Cooksey, Library Journal.
"Co za gratka odkrywać powieść jako gatunek jasnymi oczami Andr'a Brink'a, który sam jest jednym z czołowych powieściopisarzy na świecie! Szczególnie podobał mi się sposób, w jaki najbardziej tradycyjne powieści zostały ukazane jako współczesne i całkowicie aktualne."
--Ariel Dorfman.
Powieść postmodernistyczna zasłynęła ze skrajności swojego narcystycznego zaangażowania w język. W tym ambitnym i szeroko zakrojonym nowym studium Andr Brink argumentuje, że ta samoświadomość była cechą charakterystyczną powieści od jej powstania. Przyjmując za punkt wyjścia "skłonność do opowiadania" wpisaną w każdy język, pokazuje, że stare, dobrze znane powieści mogą być bardziej zaskakująco nowoczesne, podczas gdy teksty postmodernistyczne pozostają mocniej zakorzenione w konwencji.
Od początków gatunku z Don Kichotem, przez "klasyczne" powieści z XVIII i XIX wieku, po nowoczesne i postmodernistyczne teksty z XX wieku, Brink przeprowadza szeroko zakrojoną analizę 500 lat powieści, w tym Moll Flanders, Emma, Madame Bovary, Proces, Sto lat samotności i Opętanie. Jako uznany na całym świecie powieściopisarz, wnosi wyjątkowe krytyczne spojrzenie i entuzjazm do swojej eksploracji gatunku, oferując czytelnikowi odświeżające i satysfakcjonujące wprowadzenie do powieści i teorii narracji.
