The Architectural Novel: The Construction of National Identities in Nineteenth-Century England and France: William Ainsworth, Victor Hugo, and
Naukowcy zajmujący się różnymi dyscyplinami, od architektury i sztuk pięknych po różne gałęzie historii i nauk społecznych, uznają to badanie za aktualne, biorąc pod uwagę współczesne europejskie kontrowersje dotyczące tego, co stanowi tożsamość narodową i jaką rolę odgrywają rasa, filozofia i religia, ekonomia, imigracja i inwazja.
Wiele głównych europejskich tożsamości narodowych ledwie wyprzedza XIX wiek i zostało ukształtowanych nie tylko przez wojny, filozofie, zmiany przemysłowe i politykę rządową, ale także przez artystyczną manipulację tym, jak ludzie postrzegali przestrzeń publiczną: krajobrazy, krajobrazy miejskie, struktury religijne i kulturowe, muzea i pomniki upamiętniające konflikt. Wśród najbardziej mistrzowskich manipulatorów tamtych czasów byli popularni dziewiętnastowieczni francuscy i brytyjscy powieściopisarze, którzy nadawali słynnym budynkom szczególne znaczenie w swoich dziełach.
Niektórzy z nich, jak Victor Hugo, są nadal czytani i szanowani przez naukowców. Inni, jak Alexandre Dumas, choć wciąż powszechnie czytani, są niedoceniani przez współczesnych krytyków. Jeszcze inni, jak William Harrison Ainsworth, płodny angielski pisarz, są prawie zapomniani.
Ci trzej pisarze są autorami powieści architektonicznych, które nadały głównym starożytnym gotyckim budynkom nową i przenośną obecność kulturową, wykraczającą daleko poza ich fizyczną lokalizację. W tych rewolucyjnych czasach, gdy narodowa symbolika była kwestionowana i podważana, groźba zerwania z przeszłością została w godny podziwu sposób zaadresowana poprzez ich sztukę.