Potrójna logika zaawansowanej architektury: Konformistyczne, dystrybucyjne i ekspansywne protokoły dla praktyki informacyjnej: 1990-2020

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Threefold Logic of Advanced Architecture: Conformative, Distributive and Expansive Protocols for an Informational Practice: 1990-2020

Zawartość książki:

W ciągu ostatnich 30 lat architektura zaawansowana skonsolidowała interaktywną i informacyjną logikę, która różni się od logiki nowoczesności i ponowoczesności. Logika ta jest potrójna; jest modulowana przez trzy współistniejące protokoły - sposoby działania - których szczyty intensywności występują w trzech różnych dekadach: Protokoły Konformistyczne (1990-2000), Protokoły Dystrybucyjne (2000-2010) i Protokoły Ekspansywne (2010-2020).

Niniejsza praca proponuje potrójną narrację kulturową, której interaktywna i informacyjna logika różni się od logiki nowoczesności i ponowoczesności. Pozycjonuje trzy różne etosy poprzez krytyczne podejście do architektonicznej strony mutacji kulturowej, która wpływa na zachodnie eksperymentalne obszary wiedzy i praktyki od końca ubiegłego wieku. Proces transformacyjny składa się z konstelacji transdyscyplinarnych manifestacji, przyspieszeń, zwrotów, skrótów i klasteryzacji, których w żaden sposób nie można odczytać pod jednym epistemologicznym parasolem. W tym sensie, zamiast podchodzić do praktyki architektonicznej, koncentrując się na jej wewnętrznej specyfice dyscyplinarnej, niniejsza książka podchodzi do badań nad architekturą eksperymentalną, koncentrując się na jej pozadyscyplinarnych uwikłaniach. Argumentuje, że ogromna różnorodność dziedzin wiedzy uczestniczy w przedsięwzięciu kulturowym modulowanym przez trzy protokoły - formy działania - które wyróżniają trzy dekady: Protokoły Konformistyczne (1990-2000), Protokoły Dystrybucyjne (2000-2010) i Protokoły Ekspansywne (2010-2020). Te trzy okresy nie powinny być odczytywane jako trzy hermetyczne i połączone monady, ale jako trzy różne modulacje tej samej narracji, to znaczy jako trzy nakładające się i współistniejące systemy, których szczyty intensywności występują w trzech różnych dekadach.

Jednak główny cel tej książki nie ogranicza się do ujawnienia etosu tych trzech koniugacji. Jej celem jest również wykorzystanie tych ram jako "pola czasowego", mapy narracyjnej, która przechodzi od klasyfikacji do kartografii w celu wektoryzacji ostatnich 30 lat architektury eksperymentalnej. W tym sensie niniejsza książka dowodzi, że ten potrójny zestaw protokołów reprezentuje postępującą próbę ukonstytuowania krytycznych wnętrz "poszukujących" i "wytwarzanych poprzez" interakcje, które są coraz bardziej intymne i których agenci są coraz bardziej zróżnicowani. Tendencja zorientowana na konsolidację "intymności między obcymi", która silnie rezonuje z kulturowym i technologicznym krajobrazem, w którym działa architektura eksperymentalna.