Potop Noego: Nowe odkrycia naukowe na temat wydarzenia, które zmieniło historię

Opinie czytelników

Książka przedstawia multidyscyplinarną eksplorację potopu czarnomorskiego, integrując historyczne, archeologiczne, geologiczne i mitologiczne perspektywy, sugerując, że jest to potencjalna historyczna podstawa biblijnych narracji o potopie. Podczas gdy wielu czytelników chwali jego dokładność i wciągający styl pisania, niektórzy krytykują go za to, że jest zbyt techniczny i niewystarczająco zajmuje się kwestiami przekazu historycznego związanymi z tradycjami ustnymi.

⬤ Dobrze zbadany, wciągający tekst
⬤ płynnie łączy różne dyscypliny
⬤ wciągająca narracja, która poszerza światopogląd czytelników
⬤ ciekawe ilustracje
⬤ zapewnia wiarygodne powiązania między wydarzeniami geologicznymi a mitami biblijnymi
⬤ dobre dla osób zainteresowanych historią Morza Czarnego i jego implikacjami.

⬤ Może być zbyt techniczna dla zwykłych czytelników
⬤ niektórzy uważają, że brakuje jej równowagi między nauką a narracją
⬤ krytyka dotycząca wiedzy autorów w obszarach wykraczających poza geologię
⬤ obawy dotyczące wiarygodności ustnego przekazywania wydarzeń historycznych przez tysiąclecia
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że czyta się ją bardziej jak podręcznik niż narrację.

(na podstawie 117 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Noah's Flood: The New Scientific Discoveries about the Event That Changed History

Zawartość książki:

Przez tysiąclecia legenda o wielkim potopie przetrwała w biblijnej historii Noego i w mitach Bliskiego Wschodu, takich jak epos o Gilgameszu. Teraz dwóch wybitnych geofizyków odkryło katastrofalne wydarzenie, które zmieniło historię, gigantyczną powódź 7,600 lat temu na terenie dzisiejszego Morza Czarnego.

Wykorzystując fale dźwiękowe i urządzenia wiertnicze do badania dna morskiego, William Ryan i Walter Pitman ujawnili wyraźne dowody na to, że ten śródlądowy zbiornik wodny był kiedyś rozległym słodkowodnym jeziorem leżącym setki stóp poniżej poziomu podnoszących się oceanów świata. Wyrafinowane techniki datowania potwierdziły, że 7600 lat temu wzbierające morza przedarły się przez wąską dolinę Bosforu, a słona woda Morza Śródziemnego wlała się do jeziora z niewyobrażalną siłą, ścigając się po plażach i rzekach, niszcząc lub ścigając całe życie.

Brzeg jeziora, który służył jako oaza, rajski ogród dla farm i wiosek w rozległym regionie półpustyni, stał się morzem śmierci. Ludzie uciekli, rozpraszając swoje języki, geny i wspomnienia.