Human Nature Potential in Nurture
Ta książka rozpoczęła się od badania relacji między ludźmi a naturą. Jej celem było zbadanie relacji między ludzkim brakiem szacunku, a nawet profanacją dzikiej przyrody, a następnie pozwoleniem, by ludzka działalność niszczyła większe środowisko naturalne. Zagłębiono się w kwestie tego, jak ludzie odnoszą się do siebie nawzajem, poprzez regulacje jako zagrożenia, a następnie w to, jak ludzie próbują regulować swoje relacje z naturą, poprzez zagrożenia. Badania wykazały, że strategiczne zagrożenia w rzeczywistości nie rozwiązywały żadnych problemów, a wręcz pogarszały relacje międzyludzkie. Zaobserwowano, że ta słabość przekłada się na pogorszenie relacji człowieka z naturą.
David L. Hawk urodził się i wychował na farmie w stanie Iowa. Uzyskał stopnie naukowe w dziedzinie inżynierii, architektury, planowania miejskiego i planowania korporacyjnego. Podczas studiów inżynierskich został powołany na płatny urlop do Wietnamu w latach 1966-68.
Znaczna część jego książki pochodzi z badań przeprowadzonych w ramach rozprawy doktorskiej w dziedzinie nauk o systemach na Uniwersytecie Pensylwanii. Badania zostały przeprowadzone w Szwecji w Instytucie Biznesu Międzynarodowego, Sztokholmskiej Szkole Ekonomii. Przy projekcie współpracowało dwadzieścia firm i sześć rządów. Pracował nad zwycięskim projektem olimpijskim z 1972 r. w Stuttgarcie w Niemczech, następnie jako planista miejski dla Westminster City Council w Londynie, a następnie jako projektant miejski dla firmy z Filadelfii. Pracował jako profesor na różnych uniwersytetach w USA, Szwecji, Finlandii, Japonii, Anglii i Chinach. Był zastępcą dziekana amerykańskiej szkoły architektury podczas jej pierwszej akredytacji. Pełnił funkcję dziekana amerykańskiej szkoły biznesu, która została wyróżniona jako najbardziej ulepszona szkoła biznesu AACSB. Opracował wiele programów i kursów uniwersyteckich. Opracował i prowadził kursy z zakresu inżynierii, materiałów, architektury, planowania, przywództwa korporacyjnego, zarządzania biznesem i polityki publicznej. Stworzył instytuty doktoranckie dla kadry kierowniczej wiodących firm: jeden w Szwecji o nazwie IIB, drugi w Finlandii o nazwie EXIMA.
