Postmodernistyczny imperializm: Geopolityka i wielkie gry

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają kontrastujące ze sobą opinie na temat książki Erica Walberga „Postmodernistyczny imperializm: Geopolityka i wielkie gry”. Niektórzy czytelnicy chwalą jej wnikliwą analizę geopolityki i imperializmu, podczas gdy inni krytykują ją za stronniczość i nieścisłości historyczne.

Książka jest dobrze oceniana za przystępny styl pisania, szczegółową eksplorację geopolityki i uczciwą krytykę imperializmu. Zapewnia jasny przegląd złożonych tematów i zawiera obszerne przypisy i odniesienia do dalszej lektury. Wielu czytelników opisuje ją jako solidne wprowadzenie do koncepcji geopolitycznych.

Krytycy twierdzą, że książka jest zbyt stronnicza w kierunku prokomunistycznej perspektywy i nie odnosi się odpowiednio do negatywnych aspektów komunizmu i działań sowieckich. Niektórzy uważają, że narracja jest uproszczona i niezrównoważona, określając ją jako „nonsensowną” lub „pseudointelektualną”. Ponadto istnieją obawy dotyczące dokładności historycznej i przedstawienia imperializmu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Postmodern Imperialism: Geopolitics and the Great Games

Zawartość książki:

Motyw gry jest przydatny jako metafora szerszej rywalizacji między narodami i systemami gospodarczymi.

Wzrost imperializmu i dążenie do światowej potęgi. Od tego czasu gra przeszła dwie poważne transformacje.

Czasy rywalizacji rosyjsko-brytyjskiej, wraz z powstaniem najpierw komunizmu, a następnie islamu jako światowych sił przeciwstawnych.

Imperializm.

Główne tematy postmodernistycznego imperializmu: Geopolityka i Wielkie Gry obejmują:

* Imperialna strategia Stanów Zjednoczonych jako wyrastająca z brytyjskiego imperializmu i jej transformacja po upadku Związku Radzieckiego.

Związek Radziecki;

* Znaczenie powstania Izraela w odniesieniu do projektu imperialnego;

* zmiana pozycji Rosji w polityce światowej po upadku Związku Radzieckiego;

* wyłaniająca się rola Chin i Iranu w Eurazji;

* wyłaniająca się opozycja wobec USA i NATO.

Ponieważ krytyczna literatura na temat NATO, nowej Rosji i Bliskiego Wschodu jest fragmentaryczna, niniejsza praca łączy te elementy.

Elementy w perspektywie historycznej ze zrozumieniem z punktu widzenia świata arabskiego / muzułmańskiego.

Jest to główny cel wszystkich "Wielkich Gier". Stara się wypełnić lukę między Zachodem, Rosją i Bliskim Wschodem.

Wschodni czytelnicy z analizą, która jest przystępna i przemawia do wszystkich krytycznych myślicieli, a jednocześnie.

Zapewnia narzędzia do analizy obecnej gry w miarę jej ewolucji.

Dawne Wielkie Gry - Wielka Brytania kontra Rosja i ich imperia w XIX wieku oraz USA kontra Związek Radziecki.

W XX wieku - nie przekładają się już tylko na USA kontra Rosja lub Rosja / Chiny. Głównym nowym graczem jest

NATO, które jest dziś równie ważne jak szaty cesarza, aby uzasadnić globalny zasięg amerykańskiego imperializmu.

Dziś "pole gry" - kontekst geopolityczny - jest szersze niż w grach z XIX czy XX wieku.

Chociaż Eurazja nadal jest "centralnym polem gry", gdzie znajduje się większość światowej populacji i zasobów energetycznych.

Istnienie Izraela jest anomalią, która poważnie komplikuje kształtowanie gry geopolitycznej. Jego role w.

Wielkie Igrzyska jako zarówno kolonia, jak i imperialna potęga sama w sobie, są analizowane w kontekście historii.

Judaizm i jego relacje zarówno z zachodnim światem chrześcijańskim, jak i muzułmańskim.