Oryginalny tytuł:
Postanarchism and Critical Art Practices
Zawartość książki:
Książka ta, angażując się we współczesne debaty na temat politycznej roli sztuki w erze całkowitej subsumpcji rynku, pokazuje, w jaki sposób artyści reagują na wyzwania związane z autorytaryzmem politycznym, przemocą policyjną, prawicowym populizmem, dyskursem "postprawdy", nierównościami ekonomicznymi, pandemiami i kryzysem środowiskowym, przekształcając sferę publiczną w nowy i nieoczekiwany sposób. Wykraczając poza jałowe debaty na temat polityki tożsamości, różnorodności i reprezentacji, które nękają media głównego nurtu, kampusy uniwersyteckie i inne domeny kultury, tom ilustruje sposoby, w jakie artyści otwierają alternatywne miejsca kontestacji, okupacji oraz autonomicznej myśli politycznej i działania.
Newman i Topuzovski analizują tutaj praktyki artystyczne wielu kolektywów i jednostek głęboko zaangażowanych w działania społeczne i polityczne, takich jak Grupo de Arte Callejero (GAC) i Voina, argumentując, że najlepszym sposobem na zrozumienie tych nowych krytycznych dyskursów i praktyk jest zaktualizowana polityczna teoria anarchizmu - lub to, co nazywamy postanarchizmem - w której powstanie przeciwko władzy i polityka pojedynczości są kluczowe. Zawierająca, na przykład, analizę znaczących ruchów, takich jak Black Lives Matter, a także wykorzystanie taktyk artystycznych, takich jak graffiti, projektowanie graficzne i sztuka ruchu, książka rozpoczyna żywą dyskusję na temat zakresu, w jakim sztuka może wytwarzać wielość praktyk poprzez dekonstrukcję istniejących tożsamości prawnych, politycznych i kulturowych.
Rozwijając alternatywny sposób badania związku między sztuką a polityką poprzez ideę postanarchizmu, książka ta wypełnia lukę między nimi, promując zrozumienie politycznej roli, jaką sztuka może dziś odgrywać, i wprowadza teorię postanarchizmu do niespecjalistycznej publiczności artystów, aktywistów i osób ogólnie zainteresowanych nowymi miejscami i kierunkami radykalnej polityki.
