Messengers of Disaster: Raphael Lemkin, Jan Karski, and Twentieth-Century Genocides
W okresie poprzedzającym II wojnę światową dwóch Polaków było świadkami celowej eksterminacji Żydów pod rządami Adolfa Hitlera i Rzeszy Niemieckiej, zanim rzeczywistość Holokaustu stała się powszechnie znana. Raphael Lemkin, żydowski prawnik, który ukuł termin "ludobójstwo", i Jan Karski, katolicki członek polskiego ruchu oporu, niezależnie podzielili się tą wiedzą z Winstonem Churchillem i Franklinem D.
Rooseveltem. Słysząc wcześniej fałszywe pogłoski o okrucieństwach wojennych, przywódcy spotkali się z posłańcami z niedowierzaniem i bezczynnością, co ostatecznie doprowadziło do zamordowania ponad sześciu milionów ludzi. Messengers of Disaster opiera się na mało znanych tekstach z szeregu archiwów, w tym Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża w Genewie i Międzynarodowej Służby Poszukiwawczej w Bad Arolsen.
Niesienie wiedzy o katastrofie zebrało żniwo wśród Lemkina i Karskiego, ale ich praca przygotowała drogę dla Organizacji Narodów Zjednoczonych do jednogłośnego przyjęcia pierwszej konwencji praw człowieka w 1948 roku i wpłynęła na język, którego używamy dziś do mówienia o ludobójstwie. Szczegółowe studium Annette Becker na temat tych dwóch ważnych postaci pokazuje, jak zniekształcenia faktów mogą prowadzić ludzi do zaprzeczania wiedzy o tym, co dzieje się na ich własnych oczach.