Pościg za wielkim odwrotem: Pościg niemieckiej kawalerii za brytyjskimi siłami ekspedycyjnymi przed bitwą nad Marną w sierpniu 1914 r.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

Chasing the Great Retreat: The German Cavalry Pursuit of the British Expeditionary Force Before the Battle of the Marne August 1914

Zawartość książki:

Napisany jako kontynuacja wielokrotnie nagradzanej książki German Failure in Belgium, August 1914: How Faulty Reconnaissance Exposed the Weakness of the Schlieffen Plan (2019), która zdobyła nagrodę Tomlinson Book Award dla najlepszej anglojęzycznej książki o pierwszej wojnie światowej w 2020 r., ten tom jest samodzielny, ponieważ armia niemiecka ściga dobrze udokumentowany „Wielki Odwrót”. Skupiamy się na niemieckiej stronie odwrotu Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych (BEF).

Pokazujemy, że Wielka Wojna powinna zakończyć się 23 sierpnia 1914 r., ale z powodu „mgły i tarcia wojny”, jak wyjaśnił generał Carl von Clausewitz, tak się nie stało. Tak narodził się „Chasing the BEF”. Jest to niewiarygodna historia niewykorzystanych szans, która jest tym bardziej zdumiewająca, że niektórzy brytyjscy autorzy wychwalali propagandę.

Ta linia propagandowa generalnie głosiła, że brytyjska siła ognia zadała wielki cios niemieckiej armii w bitwie pod Mons.

Najwyraźniej w ich oczach Brytyjczycy wygrali tę bitwę. Wiele mówi się o zdolności brytyjskich żołnierzy do oddania 15 celnych strzałów w ciągu minuty, co rzekomo Niemcy wzięli za ostrzał z broni maszynowej.

To mit, na którym wychowało się wielu czytelników. W rzeczywistości Wielka Brytania przegrała bitwę pod Mons i powinna była przegrać wojnę 23 sierpnia. Niemcy przegapili szeroko otwarte drzwi, które oznaczałyby katastrofę dla BEF i całej lewej flanki armii francuskiej.

Skupiamy się na roli niemieckiej kawalerii. Broń ta jest niedostatecznie zbadana i zajmuje niewiele miejsca w niektórych oficjalnych historiach. Ogólnie rzecz biorąc, zarówno brytyjskie, jak i niemieckie prace ignorują rolę, jaką kawaleria odegrała w wojnie.

Mówimy tylko o prawym skrzydle armii niemieckiej, składającym się z 1 Armii Niemieckiej, 2 Armii Niemieckiej i dwóch formacji kawalerii znanych jako Höherer Kavallerie-Kommandeur (HKK 1 i HKK 2 ). HKK były organizacjami ad hoc, które nigdy nie były testowane przed wojną.

Często błędnie określa się je jako korpus kawalerii - kawaleria stała się korpusem dopiero w 1915 r. - ale nie były też podobne do korpusów piechoty. Jednak wielu autorów nie rozumie koncepcji HKK i dlatego nie odnosi się do kawalerii w manewrach operacyjnych.

To niedopatrzenie jest naprawdę dziwaczne: najbardziej mobilne siły w działaniach wojennych są traktowane po macoszemu.

Dlaczego?