Portret przed zmrokiem

Oryginalny tytuł:

Portrait Before Dark

Zawartość książki:

Portrait Before Dark to cykl wierszy, który stanowi wyimaginowany dialog między poetą i mecenasem sztuki Edwardem Jamesem a ekscentryczną wiedeńską baletnicą i gwiazdą lat dwudziestych, Tilly Losch.

Liana Sakelliou zaczęła pisać te wiersze w sierpniu 2009 roku, kiedy była rezydentką w West Dean College w West Sussex w Anglii. Trzy dni przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii jej dom i okolicę ogarnął pożar. W ciągu kilku minut sosnowy las i gaje oliwne na wzgórzu zostały utracone. Przez kilka dni walizka i ubrania, które spakowała, pachniały dymem.

Edward James, anglo-amerykański milioner, przekazał swój majątek fundacji charytatywnej Edward James Foundation, do której należy rezydencja West Dean House, w której znajduje się uczelnia. Usiadła na satynowej sofie Mae West Lips Sofa, jednej z surrealistycznych rzeźb Salvadore Dalí i czytała wiersze Jamesa. Dzięki filmom biograficznym, które były wyświetlane w West Dean, odkryła przyjaźnie Jamesa z artystami takimi jak Leonora Carrington, Dalí i René Magritte oraz z pisarzami takimi jak Christopher Isherwood, Edith Sitwell i Evelyn Waugh. Wydawał się znać wszystkich ze swojej epoki. Rozmawiał z Freudem, znał członków grupy Bloomsbury i był jednym z najbardziej hojnych angielskich mecenasów sztuki na początku XX wieku. Pomagał Maxowi Ernstowi i Dylanowi Thomasowi, a także wspomnianym wcześniej artystom. W 1933 roku, podczas małżeństwa z Losch, James sfinansował pierwszy zespół baletowy Balanchine'a, Les Ballets 1933, który stał się podstawą jego American Ballet Company. Zamówił „Siedem grzechów głównych”, dzieło Kurta Weila i Bertolta Brechta, w którym Losch wystąpiła jako primabalerina, a Lotte Lenya jako solistka wokalna. Ich małżeństwo w latach 1930-1934 było krótkie i katastrofalne, a ich rozwód był skandalem w londyńskim społeczeństwie. W 1937 roku Magritte namalował dwa pozbawione twarzy portrety Jamesa: „Zasada przyjemności: Portrait of Edward James” i »Not to be Reproduced«, do których Sakelliou nawiązuje w swoich wierszach.

Otoczenie West Dean wydawało się stworzone dla dzieci - z topiary ptakami i spiralami, bujnymi kwiatami, oranżeriami i owcami, które można było pogłaskać. Sakelliou widziała portrety rodziny Jamesów, a także zdjęcia Man Raya i Pavla Tschelitchewa przedstawiające Edwarda i Tilly spacerujących po pałacowych korytarzach. Lubiła ich twarze, ich pozy. Chciała pisać ciche, aluzyjne wiersze, które przemawiają ich głosami. Angielskie lasy służą jako elastyczna przestrzeń dla obaw Sakelliou dotyczących pięknego i delikatnego środowiska Grecji oraz pożarów, które każdego lata pustoszą kraj, w połączeniu z jej wyobrażeniem o przestronności miłości Edwardsa i Loscha, gdy sprzeczne emocje palą ich małżeństwo.