Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje prezentują podzieloną reakcję na „The Morning After” Katie Roiphe, wyrażając zarówno silne poparcie, jak i znaczącą krytykę jej poglądów na feminizm i dyskurs otaczający gwałt. Zwolennicy chwalą książkę za jej ambitne i prowokujące do myślenia stanowisko w sprawie feminizmu, szczególnie w krytyce wiktymizmu i kultury otaczającej napaść seksualną. Krytycy twierdzą jednak, że twierdzenia Roiphe podważają powagę gwałtu i przyczyniają się do obwiniania ofiar, postrzegając jej perspektywę jako pozbawioną poparcia naukowego i potencjalnie szkodliwą dla osób, które przeżyły.
Zalety:⬤ Prowokuje do myślenia i podważa status quo współczesnego feminizmu.
⬤ Zachęca kobiety do osobistej odpowiedzialności i autonomii.
⬤ Napisana w angażującym stylu, dzięki czemu jest przystępna.
⬤ Porusza złożone kwestie dotyczące przyzwolenia i bycia ofiarą.
⬤ Istotne dyskusje, które rezonują we współczesnym dyskursie na temat feminizmu i napaści na tle seksualnym.
Wady:⬤ Postrzegana jako pozbawiona naukowych podstaw i odpowiednich badań.
⬤ Oskarżany o obwinianie ofiar i uciszanie osób, które przeżyły napaść na tle seksualnym.
⬤ Niektórzy uważają, że styl pisania jest zarozumiały i zbyt uproszczony.
⬤ Krytycy twierdzą, że książka nie odnosi się odpowiednio do doświadczeń marginalizowanych kobiet.
⬤ Wyciągnięte wnioski mogą wydawać się surowe lub niewrażliwe dla osób, które doświadczyły traumy.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Morning After: Sex, Fear, and Feminism
Zawartość książki:
Kiedy Katie Roiphe przybyła na Harvard jesienią 1986 roku, odkryła, że feminizm, w który została wychowana, uległ radykalnej przemianie. Ruch kobiecy, który kiedyś sygnalizował taką siłę i odwagę, teraz wydawał się osadzony na fundamencie słabości i strachu.
Na Harvardzie, a później jako absolwentka Princeton, Roiphe dostrzegła zupełnie nowe zjawisko kształtujące się na kampusie: pojawienie się kultury urzeczonej wiktymizacją i nowej polityki sypialnianej na uniwersytecie, ukrytej w przestarzałych założeniach dotyczących sposobu, w jaki mężczyźni i kobiety doświadczają seksu. Mężczyźni byli uciszani, a kobiety uciszane, a jeśli ktoś myślał inaczej, nikt tego nie mówił. Dwudziestoczteroletnia Katie Roiphe jest pierwszą osobą ze swojego pokolenia, która publicznie wypowiada się przeciwko nietolerancyjnemu zwrotowi, jaki przyjął ruch kobiecy, a w The Morning After rzuca krytyczne oko na to, co nazywa rytuałami godowymi społeczności wrażliwej na gwałt.
Od marszów Take Back the Night (które Roiphe nazywa marszami jako terapią i rapsodiami autoafirmacji) po feministki zajmujące się kryzysem gwałtu i rosnącą troskę o molestowanie seksualne na kampusach, Roiphe pokazuje nam pokolenie kobiet, których wartości są uderzająco podobne do tych, od których ich matki i babki tak ciężko walczyły - pokolenie tęskniące za regulacją, bojące się swojej seksualności i ożywione nostalgią za dniami większej kontroli społecznej. The Morning After to jednocześnie zaciekła krytyka feminizmu establishmentowego i namiętne wezwanie do naszych najlepszych instynktów, które bije na alarm i zachęca kobiety w każdym wieku do podsumowania tego, skąd pochodzą i dokąd chcą zmierzać.
