Popularny sprzeciw wobec irlandzkich rządów wewnętrznych w edwardiańskiej Wielkiej Brytanii

Oryginalny tytuł:

Popular Opposition to Irish Home Rule in Edwardian Britain

Zawartość książki:

Książka ta jest zbawiennym przypomnieniem, że realia brytyjskiej polityki przed 1914 r. były bardziej złożone i raczej różniły się od "whiggowskich" stereotypów na temat Nowego Liberalizmu oraz wzrostu Partii Pracy i polityki klasowej, które zdominowały nasze rozumienie późno edwardiańskiej Wielkiej Brytanii.

Przełomowe badania Jacksona pokazują, że od początku kryzysu związanego z trzecią ustawą o autonomii, w Wielkiej Brytanii istniało znaczne zainteresowanie kwestią irlandzką, a bunt armii Curragh w 1914 roku nie był odosobnionym incydentem, ale częścią szerszego ruchu ludowego. Dobrze zorganizowana kampania agitacyjna prowadzona przez przywódców unionistów, Sir Edwarda Carsona i Andrew Bonara Law, tak wykorzystała patriotyczną i sekciarską niechęć wobec perspektywy irlandzkich rządów wewnętrznych, że w 1914 roku Wielka Brytania znalazła się na skraju wojny domowej. Jackson umiejscawia ten ruch pod koniec "długiego dziewiętnastego wieku", w którym tożsamości wspólnotowe i konfesyjne były nadal tak samo silne jak klasowe, i w którym nadal panowała wrogość tubylców wobec katolicyzmu i irlandzkiej migracji.

Praca ta pokazuje, że retoryka i teatr uliczny crasonizmu miały równie duży oddźwięk w Wielkiej Brytanii, co "protestancki Ulster", gdzie ogromne tłumy protestowały przeciwko Home Rule w całej Wielkiej Brytanii (a nie tylko w sekciarskich kotłach Liverpoolu i Glasgow). Dla Jacksona badanie tych masowych demonstracji staje się sposobem na uchwycenie opinii tych, którzy zostali pozbawieni głosu przez historię, i pokazuje, w jaki sposób kwestia Ulsteru pozwoliła konserwatywnym politykom wypełnić lukę między elitami a masami i wywołać stopień powszechnego entuzjazmu niespotykany w latach poprzedzających Wielką Wojnę.