Poprzedni post

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają wciągający styl pisania i humor autora, Freddiego, ale także zwracają uwagę na takie kwestie, jak nadmierne francuskie odniesienia, słownictwo i błędy ortograficzne. Książka jest zbiorem epistolarnym, który łączy osobiste refleksje z anegdotami z życia autora, choć niektórym czytelnikom może wydawać się przestarzały i zbyt pretensjonalny.

⬤ Dobrze napisana i humorystyczna z wciągającymi osobistymi refleksjami
⬤ wykwintny i dyskursywny styl
⬤ przyjemne anegdoty o znanych postaciach
⬤ ładnie wydana z indeksem.

⬤ Zawiera nadmiar francuskiego, który może zrazić niektórych czytelników
⬤ opisany jako żmudny lub zbyt rozwlekły
⬤ zaśmiecony błędami ortograficznymi
⬤ może wydawać się przestarzały i nieistotny dla dzisiejszego świata.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Post

Zawartość książki:

Last Post ma podwójne życie; zarówno brzmi dla walecznych poległych, jak i przypomina, co zachęciło niezależnych dziennikarzy, w tych wszystkich wczorajszych czasach przed e-mailem, do umieszczenia kopii w skrzynce pocztowej przed upływem terminu.

Kompendium Frederica Raphaela, napisane w żywym odpowiedniku francuskiej epistolarnej drugiej osoby liczby pojedynczej, jest rzadką mieszanką głośnych pozdrowień, okazjonalnych malin i czułych pożegnań. Jego intymność zapewnia szczerość, którą rzadko osiąga formalna biografia, bez względu na to, jak obfita jest w odpowiednie źródła.

W miarę upływu czasu Last Post staje się tym, co klasycy nazywają „prozopografią”. Wszechstronność Raphaela przejawia się w różnorodności tonu i słownictwa w długich listach w hołdzie dla dwóch Stanleyów Kubricka i Donena, Kena Tynana, Leslie Bricusse, Toma Maschlera, Dorothy Nimmo, znanych i mniej znanych, ale nie mniej cenionych; wreszcie, przede wszystkim, w pożegnaniu z ukochaną córką Sarah.