Poppie Nongena

Opinie czytelników

Książka została dobrze przyjęta, szczególnie za przedstawienie życia w czasach apartheidu w RPA, podkreślając osobiste historie i doświadczenia. Recenzenci doceniają przystępną narrację i podkreślają jej wartość edukacyjną, zwłaszcza w zrozumieniu kwestii rasowych i płciowych w tamtych czasach.

Wciągająca i znajoma narracja, silny związek z doświadczeniami apartheidu, głębokie spojrzenie na rasę i płeć, dobrze nadaje się do celów edukacyjnych, trzymająca w napięciu prawdziwa historia, która rezonuje z czytelnikami.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za mniej wciągającą, jeśli nie są zainteresowani narracjami o apartheidzie lub osobistej walce. Niektórzy pragną ponownego wydania tej książki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zadowolone dzieciństwo Poppie kończy się, gdy wychodzi za mąż za robotnika migrującego i przenosi się do niepokojącego świata Kapsztadu. Gdy tylko zapuszcza tam korzenie, władze chcą, by wraz z dziećmi wyjechała do Ciskei, ojczyzny męża. On, jako robotnik, może zostać.

Przez dziesięć lat Poppie opiera się prawu przepustek - które leży u podstaw prawnie egzekwowanej polityki separacji rasowej w RPA, czyli apartheidu - wygrywając ograniczone przedłużenia pozwolenia na pozostanie na Przylądku. Nadchodzi jednak dzień, w którym zostaje zmuszona do "przesiedlenia się" do surowego, odległego miasteczka.

Chociaż książka ta obejmuje historyczne powstania w Sharpeville i Soweto, nigdy nie jest ostra. Beznamiętnie przedstawia swoje racje, stając się pozbawioną sentymentów celebracją wytrwałego ducha.

Kobieta zwana tutaj Poppie - która w prawdziwym życiu mieszka we wschodniej części Przylądka Południowoafrykańskiego, centrum czarnego ruchu oporu przeciwko apartheidowi - udała się do Elsy Joubert po radę po zamieszkach w Kapsztadzie w 1960 roku. Kilka lat nagrywanych rozmów zaowocowało historią Poppie, która w opowieści Elsy Joubert pozostaje niezwykle wierna w tonie i szczegółach relacji z pierwszej ręki. To głos Poppie, który słyszymy, a fleksje, powtórzenia i kolokwializmy jej mowy są wiernie odwzorowane.