Ocena:
Książka opowiada historię kliniki w Pholela w RPA, założonej przez młodych idealistycznych lekarzy w 1940 roku, oraz jej wpływ na zdrowie publiczne. Podkreśla sukcesy i porażki medycyny zachodniej zintegrowanej z tradycyjnymi praktykami, ujawniając wyzwania stojące przed pacjentami i świadczeniodawcami. Neely podkreśla znaczenie podstawowej opieki zdrowotnej i odnosi się do roli nierówności ekonomicznych w wynikach zdrowotnych.
Zalety:Książka stanowi dobrze opowiedzianą, ważną narrację na temat zdrowia publicznego, ilustrującą udany model zdrowia społeczności w Pholela. Podkreśla znaczenie integracji medycyny zachodniej z tradycyjnymi praktykami i przedstawia szczegółowe wywiady z pacjentami, ożywiając ich historie. Wnioski wyciągnięte z Pholela są istotne dla współczesnych dyskusji na temat zdrowia publicznego, dzięki czemu jest to lektura pełna niuansów.
Wady:Chociaż lekarze wnieśli znaczący wkład, książka omawia również ich niepowodzenia w pełnym zrozumieniu i zajęciu się integracją zachodnich i tradycyjnych praktyk zdrowotnych. Niektórzy mogą uznać, że skupienie się na kontekście historycznym i szczegółowych narracjach pacjentów jest przytłaczające lub mniej atrakcyjne w porównaniu z dyskusją ściśle medyczną. Ponadto apel o więcej inicjatyw w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej może nie zaspokoić czytelników oczekujących tradycyjnej narracji medycznej.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Reimagining Social Medicine from the South
W Reimagining Social Medicine from the South, Abigail H.
Neely bada możliwości i ograniczenia medycyny społecznej w jednym z jej najważniejszych miejsc pochodzenia: Pholela Community Health Centre (PCHC) w RPA. Skupienie się PCHC na medycznych i społecznych czynnikach zdrowia przyniosło niezwykły sukces.
A jednak systemowa nierówność rasowa w RPA utrudniała pracę ośrodków zdrowia, a choroby związane z czarami stanowiły wyzwanie dla programu zakorzenionego w naukach ścisłych. Aby zrozumieć sukcesy i porażki Pholeli, Neely analizuje „społeczność” w medycynie społecznej. Wyjaśnia, że nauki społeczne wykorzystywane przez PCHC nie uwzględniały roli, jaką mieszkańcy Pholela i ich środowisko odegrali w rozwoju i sukcesie programu.
Jednocześnie poleganie przez PCHC na biomedycynie uniemożliwiło mu rozpoznanie wpływu chorób związanych z czarami i relacji społecznych, z których się wyłoniły, na zdrowie. Pisząc na nowo historię medycyny społecznej z Pholela, Neely rzuca wyzwanie praktykom globalnego zdrowia, aby rozpoznali wiele światów i aktorów, którzy kształtują zdrowie i uzdrawianie w Afryce i poza nią.
