Ponowne wyobrażanie sobie starości: dobre samopoczucie, opieka i uczestnictwo

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Re-Imagining Old Age: Wellbeing, Care and Participation

Zawartość książki:

Zrozumienie, że ludzie są istotami relacyjnymi, ma kluczowe znaczenie dla rozwoju perspektywy etycznej, która opiera się na znaczeniu opieki w całym naszym życiu. Nasze przetrwanie jako niemowląt zależy od opieki, jaką otrzymujemy od innych. A dla nas wszystkich, w szczególności w starszym wieku, są chwile, kiedy choroba, emocjonalna lub fizyczna słabość oznaczają, że potrzebujemy opieki innych, aby umożliwić nam radzenie sobie z codziennym życiem.

Mając to na uwadze, niniejsza książka przedstawia wyniki projektu, który ma na celu zrozumienie, co oznacza dobre samopoczucie dla osób starszych i wpłynięcie na praktykę tych, którzy pracują z osobami starszymi. Punktem wyjścia było wspólne zaangażowanie badaczy i organizacji pozarządowej w wartość pracy z osobami starszymi zarówno w badaniach, jak i praktyce, aby uczyć się od nich i być pod ich wpływem, a nie postrzegać ich jako "podmioty" projektu badawczego.

Teoretycznie autorzy opierają się na szeregu badań z zakresu gerontologii krytycznej, które starają się zrozumieć, w jaki sposób doświadczenia związane ze starzeniem się są kształtowane przez ich kontekst społeczny, gospodarczy, kulturowy i polityczny. Wykorzystując szeroki zakres prac, które kwestionują normatywne założenia dotyczące "pomyślnego" starzenia się, autorzy zwracają uwagę na to, w jaki sposób założenia te zostały skonstruowane w ramach neoliberalnej polityki "aktywnego starzenia się". W szczególności, stosują również spostrzeżenia z feministycznej etyki opieki, która opiera się na ontologii relacyjnej, która kwestionuje neoliberalne założenia autonomicznego indywidualizmu.

Pod wpływem etyki relacyjnej zwracają uwagę na osoby starsze zarówno jako współbadaczy, jak i respondentów badań. Skutecznie stosując tę perspektywę w praktyce opieki społecznej, ułatwiają praktykom refleksję nad osobistymi aspektami starzenia się i opieki, ale także wypełniają lukę między tym, co osobiste, a tym, co profesjonalne.