Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje pamiętnika Leonory Carrington podkreślają jej fascynujący i intymny styl narracji, naznaczony mieszanką rzeczowości i surrealizmu. Wielu czytelników docenia wgląd w życie Carrington i emocjonalną głębię jej doświadczeń z chorobą psychiczną. Niektórzy jednak uważają, że relacja jest chaotyczna i mniej wciągająca w porównaniu do innych dzieł z tego gatunku.
Zalety:Wciągający styl narracji, intymny i surowy ton, fascynujący wgląd w życie Carrington, istotny dla czytelników zainteresowanych zdrowiem psychicznym i surrealizmem, piękna i marzycielska proza, cenny wkład w zrozumienie perspektywy artysty.
Wady:Rozdrobniona i trudna do śledzenia historia, niektórzy uważali, że wstęp był przesadzony, mieszane uczucia co do głębi pamiętnika w porównaniu z innymi pracami, niektórzy uznali go za mniej wciągający niż oczekiwano.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Down Below
Zawartość książki:
Oszałamiające dzieło wspomnieniowe i niezapomniany obraz błyskotliwości i szaleństwa jednej z najbardziej fascynujących postaci surrealizmu.
W 1937 roku Leonora Carrington - która później stała się jedną z największych malarek dziwnych, niepokojących i dzikich XX wieku - była dziewiętnastoletnią studentką sztuki w Londynie, piękną i nieskrępowaną buntowniczką. Na przyjęciu poznała artystę Maxa Ernsta. Zakochali się w sobie i wkrótce wyjechali, by mieszkać i malować razem na farmie w Prowansji.
W 1940 r. najeźdźcy niemieccy aresztowali Ernsta i wysłali go do obozu koncentracyjnego. Carrington doznała załamania psychicznego. Płakała godzinami. Jej żołądek stał się "zwierciadłem ziemi" - wszystkich światów we wrogim wszechświecie - i próbowała oczyścić zło poprzez kompulsywne wymioty. Gdy Niemcy zbliżyli się do południowej Francji, przyjaciel przekonał Carrington do ucieczki do Hiszpanii. W obliczu zbliżających się "robotów, bezmyślnych, bezcielesnych istot" spakowała walizkę, na której widniał mosiężny napis "Objawienie".
Był to dopiero początek podróży do szaleństwa, która zakończyła się zamknięciem Carrington w zakładzie psychiatrycznym, przytłoczonej nie tylko własnymi strasznymi wyobrażeniami, ale także sadystycznym sposobem leczenia przez jej lekarza. W Down Below opisuje swoją mękę - w której to, co bolesne i cudowne, było w równym stopniu połączone - z zaskakującą, niemal bezosobową precyzją i bez śladu użalania się nad sobą. Podobnie jak Wspomnienia o mojej chorobie nerwowej Daniela Paula Schrebera, Down Below przenosi halucynacyjną logikę szaleństwa do domu.
