Ocena:
Pomoc na krawędzi chaosu bada złożoność międzynarodowej pomocy rozwojowej, krytykując konwencjonalne praktyki i opowiadając się za bardziej zniuansowanym rozumieniem myślenia systemowego i teorii złożoności. Autor opowiada się za eksperymentalnym podejściem do praktyki pomocy w celu osiągnięcia znaczących zmian, jednocześnie uznając wyzwania stojące przed dostosowaniem tych teorii do rzeczywistych scenariuszy.
Zalety:Książka jest wysoko ceniona za wnikliwą krytykę obecnych praktyk pomocowych, wciągający styl pisania i dogłębną analizę teorii systemów złożonych. Wielu czytelników uznało ją za transformującą, oferującą nowe perspektywy i praktyczne spostrzeżenia dla praktyków rozwoju i decydentów. Kluczowe tematy, takie jak akceptacja porażki i wspieranie zdolności adaptacyjnych w procesach pomocowych, zostały dobrze przyjęte, wskazując na potrzebę innowacji w tej dziedzinie.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że autor nie opanował w wystarczającym stopniu lub nie uszczegółowił przedstawionych teorii, co utrudniało dogłębną analizę. Niektórzy krytycy wspomnieli o braku jasności w stosowaniu teoretycznych ram do praktycznych scenariuszy, co utrudnia czytelnikom zrozumienie możliwych do zastosowania strategii. Dodatkowo, akademicki charakter książki sprawiał, że była ona mniej przystępna dla osób niezaznajomionych ze złożonymi systemami.
(na podstawie 23 opinii czytelników)
Aid on the Edge of Chaos: Rethinking International Cooperation in a Complex World
Wielu zgadza się, że system pomocy zagranicznej - który obecnie obejmuje praktycznie każdy naród na świecie - wymaga drastycznych zmian. Istnieje jednak wiele sporów co do tego, co należy zrobić. W Aid on the Edge of Chaos Ben Ramalingam argumentuje, że najbardziej potrzebna jest kreatywna i innowacyjna transformacja sposobu działania pomocy.
Dzisiejsza pomoc zagraniczna jest zdominowana przez liniowe, mechanistyczne idee, które wyłoniły się z przemysłu na początku XX wieku i nie są dostosowane do świata, z którym mamy dziś do czynienia.
Problemy i systemy, z którymi agencje pomocowe mają do czynienia na co dzień, mają więcej wspólnego z ekosystemami niż maszynami: są wzajemnie powiązane, różnorodne i dynamiczne; nie można ich po prostu przeprojektować lub naprawić.
Poza sektorem pomocy, naukowcy społeczni, ekonomiści, liderzy biznesu i decydenci polityczni zaczęli stosować innowacyjne i naukowe podejście do takich problemów, oparte na ideach "nowej nauki" o złożonych systemach adaptacyjnych. Zainspirowani tymi wysiłkami, praktycy i badacze zajmujący się pomocą zaczęli eksperymentować z takimi podejściami w swojej własnej pracy.
Ta książka prezentuje doświadczenia, spostrzeżenia i często niezwykłe wyniki innowacyjnych myślicieli i praktyków, którzy pracują nad wprowadzeniem tych podejść do głównego nurtu pomocy. Od przekształcania niedożywienia dzieci po ponowne przemyślenie wzrostu gospodarczego, od budowania pokoju po odwrócenie pustynnienia, od wiejskiego Wietnamu po miejską Kenię, idee złożonego myślenia systemowego zaczynają być wykorzystywane, aby pomoc zagraniczna była bardziej odpowiednia, bardziej odpowiednia i bardziej katalityczna.
Aid on the Edge of Chaos argumentuje, że takie idee i podejścia powinny odgrywać istotną rolę w transformacji pomocy. Pomoc powinna zmienić się z niedoskonałego systemu globalnego transferu zasobów po II wojnie światowej w nową formę globalnej współpracy, która jest naprawdę odpowiednia dla XXI wieku.
