Pomoc demokratyczna trzeciej fali: Polskie zaangażowanie na Białorusi i Ukrainie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Democracy Assistance from the Third Wave: Polish Engagement in Belarus and Ukraine

Zawartość książki:

Rola zachodnich organizacji pozarządowych w przechodzeniu krajów postkomunistycznych do demokracji została dobrze udokumentowana. W niniejszym opracowaniu Paulina Pospieszna podąża inną trajektorią, badając rolę byłego beneficjenta pomocy (Polski), który sam jest nowo demokratyczny, oraz jego wysiłki na rzecz wspierania demokratycznych przemian w sąsiednich państwach Białorusi i Ukrainy.

Białoruś jest powszechnie uważana za najbardziej autorytarne państwo w regionie, podczas gdy Ukraina jest świadkiem powolnej, choć często niespokojnej, demokratycznej konsolidacji. Każde państwo stanowi inny zestaw wyzwań dla agencji zewnętrznych. Jak pokazuje Pospieszna, Polska ma wyjątkową pozycję, aby oferować skuteczne doradztwo w zakresie przejścia do demokracji. Dzięki podobieństwom językowym i kulturowym oraz wspólnej historii, w połączeniu z silnym aktywizmem obywatelskim i sukcesem w Unii Europejskiej, polska polityka regionalna z powodzeniem połączyła potrzebę bezpieczeństwa i motywację do szerzenia demokracji jako głównych obaw. Pospieszna szczegółowo opisuje powstanie, wewnętrzne funkcjonowanie, cele i metody polskich programów pomocowych. Następnie porównuje względne stopnie sukcesu każdego z nich na Białorusi i Ukrainie oraz dokumentuje pracę, którą należy jeszcze wykonać.

Jako podstawę teoretyczną Pospieszna analizuje obecne myślenie o metodach i skuteczności organizacji pozarządowych w transformacji do demokracji, w szczególności wysiłki pomocowe prowadzone przez USA i Europę. Następnie przygląda się możliwości zastosowania tych metod w przypadku Polski i jej odbiorców pomocy. Pospieszna stwierdza, że największy sukces odniosły programy rozwojowe skierowane do społeczeństwa obywatelskiego - pracowników, intelektualistów, nauczycieli, studentów i innych podmiotów pozarządowych.

Dzięki obszernym wywiadom z administracją rządową i pracownikami organizacji pozarządowych w Polsce i Stanach Zjednoczonych, w połączeniu z badaniami archiwalnymi, Pospieszna tworzy oryginalną perspektywę łagodzenia "podziałów postkomunistycznych". Jej praca posłuży jako wzór dla studentów i badaczy państw w okresie transformacji i stanowi przegląd zarówno udanych, jak i nieudanych strategii stosowanych przez organizacje pozarządowe w zakresie pomocy na rzecz demokracji.