Pomimo konsekwencji: Listy z więzienia o uniewinnieniu, abolicji i wolności

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

In Spite of the Consequences: Prison Letters on Exoneration, Abolition, and Freedom

Zawartość książki:

"Jeśli ja nie napiszę, kto to zrobi? To, z czym tu żyję, nie pozwala mi czekać, aż inni w pełni obudzą się z poważną krzywdą, jaką wyrządzają więzienia".

Fałszywie skazany za morderstwo i skazany na dożywocie, Lacino Hamilton wysłał tysiące listów podczas swojego pobytu w więzieniu. Po dwudziestu sześciu latach, w tym jedenastu latach spędzonych w izolatce, i wieloletniej kampanii nacisków publicznych i politycznych, Hamilton został uniewinniony i zwolniony 30 września 2020 roku. Listy, które pisał podczas uwięzienia, opowiadając się za swoją niewinnością - dosłownie pisząc o swoje życie - sprawiły, że stał się wiodącym głosem w kwestiach abolicji, uwięzienia i sprawiedliwości. Pomimo zaciekłego oporu i odwetu ze strony funkcjonariuszy więziennych, utrzymywał korespondencję z rodziną i przyjaciółmi, a także profesorami uniwersyteckimi i aktywistami.

Niestrudzony, empatyczny i niezachwiany głos Hamiltona w tych listach lśni bezpośredniością. Musimy zaangażować wszystkich ludzi w rozpoznanie straszliwych kosztów utrzymania amerykańskiego systemu sprawiedliwości, pisze. W swojej namiętnej krytyce kompleksu więzienno-przemysłowego, emocjonalnych apelach do przyjaciół i rodziny oraz zaciekłej i niesłabnącej obronie własnej niewinności, Hamilton obnaża opresyjną, upokarzającą i destrukcyjną rzeczywistość naszego systemu sprawiedliwości. Od dezinwestycji w miastach i polityki policyjnej po codzienną przemoc więzienia i próby zatarcia osobowości na rzecz posłuszeństwa, listy te stanowią wnikliwą krytykę naszego systemu sądownictwa karnego. Czujemy również głęboką hojność ducha Hamiltona, gdy doradza innym dotkniętym tym strasznym systemem i chwali pracę tych, którzy pracują na zewnątrz na rzecz reform. W jego głosie wyczuwamy coś nieoczekiwanego i głębokiego: nadzieję na ponowne wyobrażenie sobie naszych systemów - model sprawiedliwości potwierdzający człowieczeństwo.