Polityka sekciarska w Zatoce Perskiej: Od wojny w Iraku do powstań arabskich

Opinie czytelników

Książka zawiera kompleksowy przegląd napięć na tle religijnym w regionie Zatoki Perskiej, koncentrując się w szczególności na Bahrajnie, Arabii Saudyjskiej i Kuwejcie. Analizuje rolę wydarzeń regionalnych w zaostrzaniu tych napięć i omawia różne ruchy polityczne, które wpłynęły na podziały sekciarskie. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali treść za pouczającą i dobrze skonstruowaną, inni wyrazili dezorientację co do geograficznego ukierunkowania książki.

⬤ Zapewnia dogłębne zrozumienie sekciarstwa w Zatoce Perskiej
⬤ Jasny i zwięzły przegląd kluczowych wydarzeń w Bahrajnie, Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej
⬤ Sekcje dotyczące każdego kraju są pouczające i mogą funkcjonować niezależnie
⬤ Wiarygodne informacje i cenny wgląd w politykę regionalną.

Niektórzy czytelnicy uznali nazwę Zatoki Perskiej za mylącą i uznali, że autorowi nie udało się jej wyjaśnić.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sectarian Politics in the Gulf: From the Iraq War to the Arab Uprisings

Zawartość książki:

Jedna z pięciu najlepszych książek 2013 roku według "Foreign Policy", wybrana przez Marca Lyncha z The Middle East Channel.

Zaczynając od inwazji na Irak w 2003 r., a kończąc na następstwach arabskich powstań z 2011 r., Frederic M. Wehrey bada korzenie szyicko-sunnickiego podziału, który obecnie dominuje w politycznym krajobrazie Zatoki Perskiej. Skupiając się na trzech krajach Zatoki Perskiej najbardziej dotkniętych napięciami sekciarskimi - Bahrajnie, Arabii Saudyjskiej i Kuwejcie - Wehrey identyfikuje czynniki, które zaostrzyły lub złagodziły sekciarstwo, w tym krajowe instytucje polityczne, media, instytucje duchowne oraz efekt zarażenia zewnętrznymi wydarzeniami regionalnymi, takimi jak wojna w Iraku, konflikt w Libanie w 2006 r., powstania arabskie i wojna domowa w Syrii.

Oprócz swojej analizy, Wehrey buduje historyczną narrację aktywizmu szyickiego w Zatoce Arabskiej od 2003 r., łącząc wydarzenia regionalne z rozwojem lokalnych strategii szyickich i postaw wobec obywatelstwa, reform politycznych i tożsamości ponadnarodowej. Stwierdza, że chociaż szyici w Zatoce Perskiej byli inspirowani przez swoich współwyznawców w Iraku, Iranie i Libanie, ostatecznie dążyli do uzyskania większych praw poprzez niesekciarskie, nacjonalistyczne podejście. Odkrywa również, że sekciarstwo w regionie było w dużej mierze produktem słabości instytucjonalnych państw Zatoki Perskiej, co prowadziło do nadmiernego niepokoju ze strony zakorzenionych elit sunnickich i wykalkulowanych prób reżimów zdyskredytowania szyickich aktorów politycznych jako pełnomocników Iranu, Iraku lub libańskiego Hezbollahu. Wehrey przeprowadza wywiady z niemal wszystkimi głównymi przywódcami szyickimi, opiniotwórcami i aktywistami w krajach arabskich Zatoki Perskiej, a także z wybitnymi sunnitami, i konsultuje się z różnymi źródłami arabskojęzycznymi.